Dagbok 2015: 30.november

Klokka er ca 17.00, temperaturen er + 2 grader C, og det har kome eit lag me våt snø eller kanskje heller "slaps". Det er mørkt ute og vi har nettopp drukke kaffi. Nils held på å gjere seg klar til møte i SV-dei skal halde til i Aasen-tunet.

Så snart som jula begynner å nærme seg, får eg det over meg at eg skal "gjere " så mykje. I dag sette eg i gang å steike krumkaker t.d. , men det var ikkje bra for meg. Det gjekk bra heilt til eg var ferdig, så svikta ryggen. Men eg fekk no lagt i hop to maskiner med klede og stroke nokre av dei.
Nils varma suppa frå i går og vi greidde å få i oss alt, med litt strev.
Då eg stod opp frå sofaen, hadde eg fått skikkelig verk i hofta og ryggen, så no konkluderer eg med at småkakebakst blir det ikkje meir av. Det går fint an å kjøpe litt. Runde kaker er ein ferdig med når ein har fått dei i omnen, så det er noko anna. Litt irriterande å bli "dårlig" no når eg har vore bra så lenge, har til og med strikka litt innimellom.
Ja, det er ikkje for å syte eg beklager meg, men eg føler eg må forklare kvifor eg ikkje er så "flink" lenger. Og så er det så mykje eg har lyst å gjere.
No kom det føre meg ei strofe frå diktet "Køya mi" av Jakob Sande, der står det:


"- då går tanken med vemod attende 
til den tid då eg sov på ein sekk.
Men då livsmod i bringa mi brende,
så eg skreik og slo rundkast på dekk".


SÅ sprek har eg vel aldri vore, men det er ei tid for alt. For alle.

Bok nr. 85 - 2015: Fra vinterarkivene.

«Fra vinterarkivene» er en akutt og dypt personlig roman som speiler forfatterens egen historie.

Merethe har tatt med seg familien og flyttet på landet. Her, på kontoret i huset bak jordene og veien, mellom lysende dager og netter uten søvn, skriver hun fram fortellingen om Mats, som hun lever sammen med. Det er fortellingen om en stor og altoverskyggende kjærlighet. Om hvordan det er å være så nær et menneske som ikke alltid ønsker livet. Om frykten, og om å holde seg oppe på tross av alt. I glassklare bilder av omgivelsene til personer som befinner seg i en slags eksistensiell nød og hjelpeløshet overfor livet, speiler forfatteren sin egen historie.
.......................................................................
Eg har brukt lang tid på denne boka, som er på berre 7 CD-plater. Grunnen kan vere at eg har "falle ut" eller somna rett som det er -og derfor har lese det meste to gonger. Eg veit ikkje om det er boka eller meg det er noko i vegen med. Forfattaren fortel historia om seg sjølv og Mats som ho lever saman med. Mats har fått diagnosen "bipolar lidelse"- så han er ikkje heilt enkel. Foreldra deira er heller ikkje heilt friske-og eg lurer på om forfattaren sjølv er heilt "god". Ho fortel historia om liva deira, men hoppar i tid og stad, så det blir litt vanskeleg å halde følge. Denne boka bør ein helst lese på papir. Eg har planar om å lese den om att viss eg finn gode kritikkar. Sjølv vil eg ikkje gi den nokon karakter sidan eg har lese den så ukonsentrert.
PS: Eg kika litt inn på nettet og fann ut at andre lesarar var like forvirra som eg.

Dagbok 2015: 29.november

Klokka er snart halv seks. Temperaturen er + 3 grader C, det har vore regn og sludd i dag, og eg har halde meg inne. Det er nesten gale å bruke sundagen til husarbeid, men kva anna kan eg gjere?
Først bytta eg på sengane og vaska soverommet, sette på vaskemaskina etc.
Nils kokte ertersuppe til middag, så maten slapp eg å tenke på. Etter middagspausen og kaffi, skar eg opp og steikte kjøttet som vi skal ha andre juledag, så no er det snart i (fryse)boks.
Innimellom har eg sløva litt og lege på sofaen og lese bok. Akkurat no er eg heilt konk i ryggen. Ikkje for å klage, men eg må no gi ein grunn for å vere så "sløv"-og akkurat no er det ryggen som sviktar.
Må innrømme at eg ikkje har kjøpt ei einaste julegåve enno, heller ikkje har eg baka. Kan no kjøpe ferdige kaker om det røyner på
Eg kan kanskje tenne eit av dei batteridrivne stearinlysa sidan det er advent.
Ønsker alle ei fin adventstid.
For oss blir dettte ei "travel" veke , med pensjonistmøte, konsert etc. Det er 70 påmelde til julebordet vårt, så det blir mange å dekke på til. Det gjer vi onsdag før middag-julebordet er klokka 16.00. Fredag er det konsert i Fosnavågen-og i mellomtida må eg skrive referat. Godt så lenge ein kan gjere litt nytte for seg.

Dagbok 2015: 28.november

Klokka er no ca halv tre. Temperaturen ute er + 3 grader C. Det sluddar og regnar om ein annan. I halv elleve tida var det nesten lyst ute, så då tok eg bildet over.

Etter å ha rota rundt her heime ei stund, ville vi ein tur ut i hamna og sjå- og sjekke korleis det såg ut der raset gjekk for eit par dagar sidan. Vegen er open att , og der er rydda opp. Dessverre regna det akkurat då eg skulle ta bilda, så det vart kvite flekkar etter dropane.

Det var ruskut å leggje utpå i dag, og eg gjekk ikkje tur, slik eg plar gjere.Båten hadde det bra. Den får låne plassen til Matias sin båt, men der er ikkje så ideelt å halde til når ein skal ha fisk og stampar på land. Grunnen til at han ligg der er at han då kjem med på Web-kamera.

Vi skulle handle på Amfi, men først køyrde vi ned på Mørebiltomta, så eg fekk ta bilde av det nye "bankbygget". Bank er der rett nok ikkje lenger, i første etasje er der treningsstudio. Huset var før eit ganske pent bygg i to etasjar, no har dei bygt på to etasjar til. På toppen skal det visst vere leilegheiter, kva huset elles skal fyllast med, står att å sjå. Men det ruvar bra i terrengent.

Eit anna ruvande bygg tek form nær småbåthamna. Vi greier ikkje å finne ut om det er på fire eller fem etasjar.Det er det nye kloakkreinseanlegget. Veit ikkkje om der skal vere leilegheiter.Mykje folk og mange bilar på Amfi i dag, men vi gav oss ikkje til, vi handla det vi skulle og så for vi heim. No driv Nils og kokar lange til middag.

Dagbok 2015: 27.november

Klokka er 18.00, temperaturen ute er + 7 grader C og det er bekmørkt. Ja, i dag begynte det å mørkne før det var lyst, faktisk. Og så regnar det ! Og ikkje lite heller. Men vi held oss inne og lid inga naud på nokon måte. Dei siste haustane har det stort sett vore fint vêr så dette er litt uvant.
Vi sov lenge på morgonen i dag også, men klokka var over 2.00 før vi la oss i går kveld. Nils var litt låk i nakken og følte seg ikkje heilt bra i dag, så han fann ut at han måtte snakke med legen sin. Han har litt dårleg samvit for at han ikkje gjekk til legen same dagen som han datt. Han fekk kome inn til fastlegen sin med ein gong. Han sa at viss han hadde kome same dagen så ville han blitt sendt på røntgen, men no såg han ikkje noko behov for det, dei fekk sjå det an litt. Han har framleis kul i hovudet.
Eg hadde fått tak i gode, sure norske eple, så eg laga ei stor eplekake før middag. Det er slikt som er "kjekt å ha". Og sidan eg slapp å skitne ut enda ein bolle laga eg ein brøddeig med det same. Det kom då fram at eg berre hadde grov rug og fin kveite, men med litt solsikkefrø og havregryn i tillegg blei det gode brød. Eg brukar aldri oppskrft når eg lagar brød, tek det eg har "for hånden".
Fekk i oppgåve frå sjefen min å skrive to julesongar på nynorsk. Det finst mange ulike oppsetjingar, men eg brukte tekstane frå den nye salmeboka. Håper det går bra. Det er til pensjonistmøtet på onsdag.
Middagen i dag var enkel, vi hadde ein halv fiskegrateng i frysaren, så eg hadde berre å raspe gulrøter. Vi brukar ikkje poteter til, for eg har mykje makaroni i gratengen.
Etter middag var det pause før kaffien, og no har eg dusja og vaska håret og fått på meg reine klede, så no føler eg for å ta helg.
Eg ville ikkje nedover og handle i dag på "Black friday"-reknar med at det var fullt overalt, og eg veit heller ikkje kva eg skal kjøpe.
No blir det TV heile kvelden-og kanskje høgrevridd humor.
Ønsker alle ei god helg.

Dagbok 2015: 26.november

Klokka er snart 18.00. Temperaturen ute er + 5 grader C og det har vore mørkt lenge. I dag tridleg var det så mykje snøsørpe på vegen at plogen måtte køyre forbi.
Nils og Matias hadde tenkt seg ut og fiske, om vêret var bra. Men då Nils stod opp var det verken godt vêr eller gode meldingar. Eg vakna ikkje før framimot klokka ni i dag, elles plar eg no vere oppe ein time tidlegare, minst. Eg sov som eit murmeldyr sist natt.
Sidan det ikkje vart fisketur og vi ikkje hadde noko anna på programmet, meinte eg at vi kunne fare på ein handlerunde. Målet var Jacobsen i Volda. Og så snart det er snakk om Volda, tenkjer Nils: KINAMAT. Men sidan det var så tidleg på dag, kunne vi gjere nokre ærend først.
Eg hadde lyst inn på Gjenbruk og sjå etter om eg fann delar til juleservisa som Solveig og Rasmus har - det fann eg ikkje, men eg fann noko anna som vi "trong". Kan ikkje gå ut att tomhedt heller.
Så stakk vi oppom El-kjøp og sikra oss to posar av yndlingskaffien vår, det er heile bønner som vi mel sjølve. I seinare tid har vi brukt av kaffien som Nils fekk av Einar, den er også veldig god - og den er ferdig melen.
Hos Jacobsen i Volda jobbar det mange utlendingar, men i dag var vi ekspedert av ei norsk jente. Det er litt lettare å forklare kva ein vil ha då. Men utlendingane er også flinke. Vi kjøpte oksekjøt og dampamòr. Nils vil kjøpe fåreribbe ein annan stad. Men vi får no sjå.
Så var klokka så mykje at vi kunne gå på kafe. I dag tok vi "dagens".
På heimvegen var vi oppom Plantasjen og kjøpte to små amaryllisar, ville ikkje kjøpe så mange enno i tilfelle alle spratt ut lenge før jul, og så kjøpte eg nokre lys til pynt i lysestakane.
Eg hadde tenkt meg inn på "Julebutikken" i Ørsta, men etter å ha tatt ein kik i vinduet, fann eg ut at der ikkje var så mykje av interesse.
Siste stopp var Amfi. Eg hadde behov for nokre ingrediensar, så det vart litt matvarer opp i korga i dag også.
Nils fekk ei Mummi-skål til bursdagen sin i fjor. Den brukar han fleire gonger for dag til havregryn og melk, kavring og melk etc. Etter kvart "måltid" vaskar han den sjølv. Eg har tenkt at han kanskje kunne hatt ei til, så i dag fekk han det i forseinka bursdagsgåve med meg, og sidan dei var halv pris på Kitch`n kjøpte eg like godt to. Eg er medlem. Nemlig.

Dagbok 2015: 25.november

Klokka er 17.00. Temperaturen ute er + 1 grad C. I dag har det variert mellom regn, sludd og snø-ja, til og med eit lite streif av sol har vi hatt.
No har Nils og eg nettopp ete middag, steikt sei i dag. Nils har vore på eit lite møte i valnemnda for pensjonistlaget, dei skal prøve å stable på beina eit nytt styre i februar, men det er ikkje lett. Anten er folk for gamle til å ta på seg verv, eller dei er for unge til å vere i lag med oss gamle.
Eg har vore relativt flittig i dag. Eg vaska grundig på bad og kjøkken, strauk og hengde opp julegardiner på kjøkkenet etc. Då Nils for på møte tok eg fram støvsugaren og for over alle teppegolva. Og ei stund etter at han kom heim steikte eg fisk.
Noko anna enn husarbeid har eg ikkje styrt med i dag, julekaker har eg ikkje baka og ikkje har eg kjøpt ei einaste julegåve enno. Men så skriv vi framleis november, då. Kan ikkje bli heilt hysterisk heller. Men jammen er eg glad for at eg fekk vaska vindua i går, for i dag hadde ikkje det gått.
Nils går og kikar inn på yr.no i håp om at det skal bli fiskevêr. Aberet er at når han er vekke kjem eg meg ikkje nokon stad. Då må eg i tilfelle kontakte venninner eller leige taxi. Han plar no forresten ikkje vere vekke så lenge om gongen.
No skal eg begynne på ei ny lydbok, håper den er litt mindre grusom enn den eg har lese siste dagane.
I dag gratulerer vi Harald med 75-årsdagen!

Bok nr. 84 - 2015: Zack

                 

Første actionfylte bok i serien om Zack Herry!

Fire asiatiske kvinner blir funnet brutalt myrdet i en leilighet i Stockholm. En femte kvinne dumpes svært medtatt utenfor et sykehus. Ut fra hennes lemlestede kropp å dømme ser det ut til at hun har blitt angrepet av en rasende hundeflokk.

Tjuesju år gamle Zack Herry har gjort kometkarriere i Stockholmspolitiet. På dagtid er han en dreven kriminalinspektør ved spesialenheten. På nettene driver han med narkotika på de ulovlige klubbene i byen. Han vet at dette ikke kommer til å gå i lengden, men de blodige minnene fra hans egen barndom driver ham mot avgrunnen.

Jaget av politiets intern-etterforskere forsøker Zack sammen med kollegaen Deniz å løse den verste mordbølgen i Sveriges moderne historie. Handler det om kvinnehat, rasisme eller menneskehandel? Det eneste som er sikkert er at flere kvinner kommer til å dø om de ikke finner morderen.

«Zack» er den første actionfylte boka i Herkules-serien , skrevet av forfatterparet Mons Kallentoft og Markus Lutteman. Over hele serien trer et voldsomt skjebnedrama frem, der den komplekse antihelten Zack, akkurat som en moderne Herkules, slites mellom to ulike verdener.

.......................................................................................

Denne boka har eg lese før,men av ein eller annan grunn har eg ikkje sletta den frå maskina. Truleg fordi eg hadde tenkt å lese den om att. Det er svært sjeldan eg les om att krimromanar, men denne er ikkje ein slik roman der ein jaktar på ein forbrytar og finn han- og dett var dett. Dette er på mange måter ei ganske grotesk bok på den måten at brotsverka er stygge, grisete og ekle. Hovudpersonen Zack er heller ikkje heit streit, men ein interessant type. Boka er godt skriven, og opplesaren er god. Då eg las omtalen frå nettet hugsa eg at eg har tatt vare på boka fordi den var den første i ein serie.

Dagbok 2015: 24. november

Klokka er halv seks. Temperaturen ute er + 7 grader, så no er vi tilbake på vanleg vêrsituasjon, med overskya, regn og mørkt. Men så er det i alle fall ikkje kaldt.

Eg hadde ikkje planlagt kva eg skulle gjere i dag- eg KUNNE for eksempel laga småkaker til jul-men det er det ingen vits i. Det er ingen som et dei-og då kan ein like godt kjøpe på butikken og ha til pynt.Og så LIKAR eg ikkje å bake!

Men det er alltid noko å ta seg til. Blomsterkassane utanfor kjøkenglasa fekk dødsstøtet no det var kaldt, så Nils tok dei ned. Eg vaska kjøkenglasa utanpå med mopp og såpevatn, før eg tok slangen og spylte dei. Etterpå fekk trappa om lag same omgangen.Nils bar vekk dei visne blomstrane, så no ser der litt ryddigare ut. Og sidan eg var så godt i gang, vaska eg stoveglasa utvendig også; tenkte eg måtte vere om meg mens det var så mildt at eg kunne bruke slangen. No høyrest dette litt voldsomt ut, men eigentleg er det veldig fort gjort. Pussa kjøkkenvindua innvendig, på vanleg måte. Så er det gjort til jul-kanskje.

Vi åt tidleg lunsj. I dag vart det resten av silda frå søndag m.m.

Etter at vi hadde pausa ei stund, tok vi ein tur til Vik. Og på Clas har dei alt vi treng ! 

I dag kjøpte vi nytt batteri til fjernkontrollen som høyrer til nokre elektriske lys, så no kan vi leike oss med å skifte farge og stemning i heimen.

Elles var eg innom biblioteket og fekk med meg ei flunkande ny bok, eg måtte vente mens ho gjorde den klar til utlån. Eg aner ingenting om boka-men den er kanskje bra? No står eg på førsteplass til Ferrante nr. 2.

Etter at vi kom heim var Nils opp på loftet med sommargardinene og så tok han ned advents-og jule-pynten med det same.

Nils tykte vi måtte ha noko meir middagsmat enn dei stakkars sildefiletane, så vi kjøpte nokre karbonadar som vi skal steike no snart. Vi har berre oss sjølve å ta omsyn til, så vi gjer stort sett som vi vil.

Tok bilde av den kvite asaleaen, så Solveig kan få sjå at eg steller godt med den. Eg gir den vatn kvar dag, rett etter frokost, og den drikk mykje.

I dag fyller Erlend 12 år. Vi har gratulert han fleire gonger på Facebook, men vil no gjere det her også:

Gratulerer med dagen, Erlend!

dag fyller Erlend 12 år.

Dagbok 2015: 23.november.

Klokka er 18.45. Temperaturen er + 6 grader og det regnar. Det var vel for mykje forlangt at den fine, kvite snøen skulle få lov å ligge i ro.
I dag skulle eg møte opp på sjukehuset eit kvarter før klokka 12.00, så det vart ikkje gjort noko særleg før vi for. Eg skreiv eit lite avisinnlegg før eg dusja og gjorde meg klar. Vi må alltid rekne oss god tid når vi skal på sjukehuset, for det er oftast vanskeleg å finne parkeringsplass. Vi var på plass på venterommet kl.11.30, og klokka 12.10 var vi på heimveg. Slapp inn eit par minutt før tida, og sjølve "fotograferinga" var for gjort.
På heimvegen stansa vi på Amfi; eg handla på Coop og Nils gjekk ein tur opp i gata. Det er ikkje ofte han kjøper noko til seg sjølv utan eit visst press, men i dag investerte han i eit par "vinterjoggesko" med piggar. Det var ikkje akkurat joggesko, men slike litt høge. Han skal ha dei når han mokar snø etc. Han har enno ikkje kome seg heilt etter det store fallet.
Då vi kom heim kokte han brosme til middag, mens eg laga ei vaffelrøre. Vi pausa ei lita stund før eg begynte å steike vaflane, og så kom Margrete og drakk kaffi med oss. Det er kjekt å få besøk !
Neste veke har vi eit relativt strengt program, med Julebord i pensjonistlaget på onsdag, og konsert i Fosnavågen på fredag. Trur ikkje eg kjem til å stresse så mykje med jula i år, men det er rart med det når tida nærmar seg.
No har eg rippa ei bok som Margrete kom med, så har eg festa trådane på eit lestepar som vart fullførte i går. La opp eit nytt par med det same, men eg kan ikkje strikke så mykje utan at ryggen protesterer.

Dagbok 2015: 22.november.

Klokka er snart halv fem. Temperaturen er minus 2 grader C. Det har vore ein fin dag, med snø og litt sol, men eg har vore inne. Nils har vore ute og moka snø både her og der til tross for at han ikkje er heilt i form etter fallet. Eg var dårlig i ryggen, så eg har vore relativt rolig, det er det einaste som hjelper. Eg hadde eigentleg lyst ut, men eg er som katten- skyr kulden. Sidan det er berre ei veke til advent, begynte eg å "pynte" idag. Adventstida er kort, kan ein like godt forlenge den litt. Eg har stroke og lagt på lilla løparar, puter etc, det er ikkje meir dramatisk enn det. Lys og stakar ventar vi litt med.

Middagen i dag var nokså utradisjonell til søndagsmiddag å vere. Nemlig spekesild- ikkje vanlig, men Carlo sild frå boks. Vi plar alltid diskutere om vi skal ha rabbestappe til, slik Nils er van med, eller kålstuing, slik eg vil ha. I dag vart det begge delar, sidan vi hadde rabbestappe att frå førre helg.

Etterpå la eg megm på sofaen med lydbok, og der vart eg liggande mens Nils såg fotballkamp. No er eg betre i ryggen.

I morgon skal er til Volda på røntgen. Eg har fått rekvisisjon på fysioterapi, men bad om å få ta røntgenbilde først, så eg hadde noko å vise til, elles  så risikerer ein at dei gjer noko ein berre blir verre av. Skal vere der klokka 12.00 og det plar ikkje ta mange minuttane, så eg reknar med at vi er heime att i løper av eit par timar, max. Blir vel litt handling på heimvegen når vi først er ute og fer.

Nils har moka vekk snøen på altanrekkverket -og på altanen, i fall det kjem mildvêr og regn. Då risikerer vi å få væta inn i huset.

I dag er fyller Rolf, broren til Nils 74 år. Han er den yngste i den syskeflokken. Vi gratulerer han med dagen !

Dagbok 2015: 21.november

Klokka er snart halv sju. Temperaturen ute er så vidt over 0 og det har snøa i heile dag.

Eg var ikkje så begeistra for at Nils skulle til å moke snø i dag, etter fallet i går, men eg er ikkje den som kan ta over. Han tok jobben.

Så gjorde vi oss klar for å fare til Vik. Eg hadde ei lang hugseliste sidan vi ikkje har handla heile veka.

Sjølvsagt trefte vi mange kjende som vi prata med. 

Eg hadde bestemt meg for å kjøpe lefser på revmatikarbasaren, derfor stakk vi innom kulturhuset. Der var mykje kjentfolk, reine pensjonistmøtet og vel så det. Vi sette oss ned i lag med den gamle kollegaen min, Kjellaug, og dottera hennar. Vi kjøpte kaffi og kaker, og vi kjøpte "årar" av papir i to omgangar. 

I første omgangen vann eg ei lita barnehue, for lita til alle mine, men eg kan no gi den i neste innsamling. Eg var ikkje blant dei heldige som vann "velkomsthøner" eller "flaskenissar". Heller ikkje vann er strikkalestar. Det er utruleg kor mykje medlemmane lagar på møta sine og heime. Der var eit hav av gevinstar. Eg fekk i alle fall lefsene mine, og så støtta vi revmatikarane.  Vi fekk med oss nokre nummer av Åmdalen trekkspelklubb før vi forlet kulturhuset. Dei to andre basarane fekk vi ikkje med oss i dag.

Eg hadde kokt opp risgraut før vi for nedover og sett den i steikomnen, så den var nesten ferdig då vi kom heim. Middagen i dag vart altså graut og spekemat.

Sidan eg hadde site så mykje før middag, måtte eg strekke meg ut på sofaen etterpå, og der vart eg liggande litt for lenge. Ikkje godt for ryggen det heller.

Det er fint med snø. Det vert både reint og lyst ute. Berre synd at den ikkje får ligge i ro. Det er meldt mildvêr neste veke.

Dagbok 2015: 20.november

Klokka er snart 16.00, temperaturen er + 0,5 grader C. Det har vore fint vêr og vi hadde sola inn i stova frå kl.10.15-til 11.15. Her ligg eit veldig tynt lag med snø på marka, nok til at det blir litt lysare enn det har vore siste tida.
I dag hadde eg ikkje planlagt noko eg skulle gjere, men vi skulle nedover og handle. Nils hadde sett ein annonse om ein som selde diverse poteter og grønsaker på torget, og han ville ikkje risikere å komme for seint slik som sist, dessutan hadde han eit ærend på Rådhuset. Derfor tok han ein tur åleine først, mens eg gjorde meg klar.
Det vart ein skikkeleg BOM-tur. Han leverte eit brev på Rådhuset og då han kom ut att for beina under han og han hamna med bakhovudet i asfalten og slo eit lite hol i hovudet+ at han fekk ein diger kul. Likevel køyrde han bort til Amfi.  Grønsakmannen var der ikkje så det vart ingen handel. DÅ oppdaga han at han ikkje hadde brillene på seg (Han har lov å køyre utan) så han måtte bort att til Rådhuset, og der låg dei, like heile.
Han sat lenge i godstolen då han kom heim, men no er han på beina att. Vi måtte berre sjå tida an og teste om han hadde hjernerystelse. Eg hadde ikkje noko spesielt å gjere så eg tok lydboka. Somna på sofaen, og det var greitt nok, for eg sov ikkje mykje sist natt. Etterpå strikka eg litt.
Vi får ta ein slyngardag i morgon i staden. Då hadde eg tenkt å stikke innom revmatikarbasaren og kjøpe lefser, det gjorde eg i fjor.
Det er også basar/julemesse på frikyrkja. Dit brukte vi å gå då ungane var små, for der hadde dei julemannar og lemonade. Det var stas den gongen.
Ikkje nok med det, men det er julemesse og basar på bedehuset også, så dersom vi skal rekke over alt får vi ein travel dag. Eller kanskje vi finn på noko heilt anna? 
Om ein times tid skal vi ete middag, i dag skal vi ha steikt sei. Vi likar å ete noko av fisken før den har vore frosen.
Fredagskvelden plar gå med til TV-sjåing. Eg vil i alle fall ønske alle ei god helg !

Dagbok 2015: 19.november

Klokka er snart 17.00. Temperaturen er så vidt under 0, veldig kaldt etter det vi har blitt vant til i seinare tid. Sist det var skikkeleg kaldt her i Ørsta var vinteren 2012- 2013. Håper ikkje denne vinteren blir like kald. Men vêret har vore fint i dag , og vi hadde sola bortimot ein time i dag også.
Eg har vore ekstrem lat i dag. Før middag gjorde eg to ting; eg farga håret og så laga eg ein stor fiskegrateng. Prøver å variere all fisken, og til grateng får eg brukt småseien. Elles har eg pausa på sofaen med lydbok etc. Prøver å ikkje sitte for mykje sidan vi skal på konsert og sitte på harde kyrkjebenkar. Det kan bli ein "prøvelse" for meg.
Fann ei side med fransk grammatikk på nettet, og det frista over evne, så eg måtte berre la den vere. Eg oppdagar at eg gløymer mykje av det eg har kunna før, og då får eg det for meg at eg må repetere.
For ikkje å sitte for mykje, brukar eg å stå ved kjeøkkenbenken og lese avisene, løyse kryssord og soduku etc.
I morgon er det fredag igjen, det er berre utruleg kor fort tida går.
Konserten tek til klokka sju, men vi må vere ute i god tid, for dei sel billettar berre ved inngangen.

Klokka 21.30:
Så var vi heime att etter ein flott konsert i Volda kyrkje. Vi hadde avtale med Margrete om at den som kom først av oss skulle ta av plass til den/dei andre. Vi kom klokka halv sju ; då var kyrkja fullsett, og Margrete såg vi ingenting til. Eg sende melding på mobilen, og ho ringde tilbake. Ho sat langt framme på høgre sida, vi bak på venstre. Vi snakka med henne etter konserten og det viste seg at vi hadde kome om lag på same tid.
Vi snakka også med Harald og Ruth og ungane. Dei hadde kome klokka 18 og fått god plass langt framme.
Det var ein kjempeflott konsert med kor, solistar og musikarar. Eirik hadde det travelt; han song i koret, song ein song solo, spelte til eit par andre og i tillegg var han konferansier gjennom heile programmet i lag med ei jente. Dessverre fekk vi ikkje sjå så godt, og eg forstod heller ikkje alt som vart sagt, men det er no mitt problem.
Solonummeret til Eirik var "Jordan" av Rival Sons. Han spelte sjølv gitar til,med seg hadde han kameratar frå Lommerosk på gitar , trommer og bass. Eirik har ei spesiell, fin og lys stemme. Det vart sjølvsagt ståande applaus til slutt og ekstranummer frå koret.

Dagbok 2015: 18.november

Klokka er no16.45. temperaturen ute er +1 grad C og månen lyser på himmelen. Det har vore ein nydeleg dag, særleg på vår side av bygda. Då klokka var vel 10.00 skein sola inn i stova og var her ein times tid. I Vik og på andre sida av fjorden låg skodda tjukk og for oss såg det mørkt ut. Sola kom att ei lita stund i 14-tida også. Det er om lag som når sola kjem tilbake i januar. Det blir nok frost til natta, så Nils har bore gullbuska inn i vaskekjellaren.
I dag tidleg reiste Nils og Kjell på sjøen, og fekk kvar sin stamp med sei - ikkje av dei største, men små og mellomstore. Nils hadde ikkje lyst på sei til middag i dag, men vi har nokre Gilde karbonadar på lur, som vi skal ha om ei stund.
Mens Nils var vekke fekk eg vaska og støvsuga "heile huset". Litt dumt å bli verande inne i finevêret, men hadde ikkje noko anna val. Vaska ei maskin med klede som eg skal legge i hop no. Tørkar i trommel når det er så kaldt. Elles har eg lese ut boka mi, strikka etc.etc.
Ikkje alle dagar er like spennande, men i morgon har vi tenkt oss på konsert i Voldakyrkja og høyre på koret frå VVS der Eirik er med.Det trur eg blir fint. 
Elles er det revmatikerbasar på laurdag. I fjor kjøpte eg lefser med dei, men tombolalodd blir det ikkje, for i fjor vann vi eit heilt nett med gevinstar. Nei, då er det betre å kjøpe lodd på bok.
Ja, det skjer mykje i førjulstida, så alt får vi ikkje med  oss.

Bok nr.83 - 2015: Vi ba aldri om vinger.

Endelig en ny roman av den bestselgende forfatteren av «Blomstenes hemmelige språk»!

«Vi ba aldri om vinger» er en sterk, rørende og aktuell historie om mennesker som lever i usikkerhet, om deres forsøk på å skape seg en ny tilværelse i et annet land, og om håpet som ligger i kjærligheten.

Letty Espinosa har egentlig aldri vært den moren hun har ønsket å være for de to barna sine - 15 år gamle Alex og Luna på 6. Barna vet ikke hvem fedrene deres er, og de bor sammen med Letty og besteforeldrene i et fattig område i San Fransisco. Når besteforeldrene bestemmer seg for å flytte tilbake til Mexico, snus Lettys tilværelse på hodet. Hun må klare seg selv og være både mor og forsørger.
I baren på flyplassen der hun jobber, dukker det plutselig opp en ny kollega som får henne til å se annerledes på tilværelsen. Samtidig blir Alex forelsket i en klassevenninne, og når han en dag skjønner hvem som er hans far, settes mye på spill i den lille familien.
............................................................................
Eg visste at denne boka var rimeleg "rosa" før eg begynte på den, men syntest det var greitt med noko lett etter mange rimeleg bra bøker.
Men kva er det som gjer bøker "rosa" ? har eg spurt meg sjølv. Sjølve innhaldet, fortellinga, er jo alt anna enn rosenraud, i alle fall ikkje til å begynne med. Men alt ordnar seg til slutt, alle blir glade og gode venner. Det er jo for så vidt bra, men det er noko "gale" med språket heile vegen og også dei meir og mindre lette og utrulege løysingane. Når eg likevel fullførte er det fordi det innimellom kan vere heilt ok med noko veldig lettfordøyeleg. Dessutan har eg lese "Blomstenes hemmelige språk"-som eg likte ganske godt. Vi får ein del naturfag her også-på nokså høgt nivå- Såg at nokon hadde gitt denne boka terningakast to- eg ville kanskje strekt meg til 3.

Dagbok 2015: 17. november.

Klokka er 17.00. Temperaturen er + 8 grader C. På føremiddagen var det fint ute, men eg var inne. Såg sola i nysnøen på Nivane. Seinare kom det litt regn, og så vart det mørkt.

I dag har eg hatt trøbbel med å få lagt bilde inn på datamaskina. Det plar dukke opp eit fotoapparat nedst på sida når eg set i ledningen, det gjorde det ikkje i dag. Og minnebrikka har ikkje virka på år og dag.

Eg fekk sjølvsagt til å legge inn bilda til slutt, men på ein meir tungvint måte.At bilda er uklåre kjem av at eg har fotografert mot vindua.

I dag hadde eg planlagt å ta ned "sommargardinene" og henge opp dei  gamle, kvite "vintergardinene". Men eg hadde gløymt kor mykje arbeid det var. Eg måtte sjølvsagt pusse vindua og rydde litt i blomsterprakten med det samme. Seks lange lengder måtte strykast før eg kunne henge dei opp, og 90 klyper  skulle av og på. Eg var ikkje ferdig før klokka 13-men så har eg gjort noko "til jul ", eg også.

Eg er glad i dei 15 år gamle gardinene, dei var vel helst ecry då dei var nye, no er dei nærmast kvite. Dei var kjøpte om lag då Amanda vart fødd, derfor veit eg kor gamle dei er.Det er kjekkare å pynte til jul når desse gardinene heg oppe enn når vi har gardiner med lilla blomster.

NIls la på vinterhjul i går, og i dag spylte han sommarhjula og la dei vekk.Han fekk også tid til å sage nokre greiner av eine plommetreet. No har han funne ut at det blit så bra vêr at han kan få fiske i morgon. I dag kokte han salta lange til middag. 

Etterpå hadde vi ein kvilepause før vi drakk kaffi. No er han i garasjen, og eg har vaska "rundt" på kjøkkenet. Han planar om å ta helgevasken i morgon dersom eg blir her åleine. Ja, slik går no dagane. No brukar eg heile veka på det som eg gjorde på fristundene før.

Den flotte kvite asaleaen var det Solveig som kom med sist helg. Den er enno i live. Eg plar ikkje vere så flink med den sorten, men denne  får  i alle fall vatn.

Dagbok 2015: 16.november

Klokka er  ca 16,  temperaturen ute er +7 grader C og det ser ut til at snøen på fjelltoppane smeltar litt etter kvart. Bilda har eg tatt berre for å dokumentere vêret, motiva er vel meir enn velkjende. Vi har stadig håpet om at lauvet skal falle av før snøen kjem. 

Ser at det blæs litt ute no, og at det truleg er sønnavind, så då blir det ikkje kulde. Det er litt vanskeleg å bestemme kva veg det blæs her, for fjella skiplar litt på retninga. Bilda var tekne ca. klokka 13, då var det litt sol somme stader oppe i fjellsidene. Ja, vi har ikkje "mist" sola enno her heller. Her er ho vekke berre 6 veker.

I dag hadde eg ein del ærend ned til Vik, eg var heilt bra i hofta og kneet før eg for, men hadde vondt begge stader då eg kom heim. Merkelig. 

Var på legesenteret og henta rekvisisjon på fysikalsk behandling, på biblioteket og leverte bøker og på apoteket og kjøpte medisin m.m. Ei lita runde i andre etasje på Amfi vart det også. Vi trefte somme vi kjenner, men vi var der før den store tilstrøyminga.

Eg sov dårleg sist natt, så vi tok tidleg middag, så eg kunne få meg ein liten blund etterpå. I dag blei det resten av fiskegratengen og attåt kaffien, ei stund seinare, åt vi dessert frå laurdag.

No skal eg stryke dukane som vart vaska i går, og så blir det vel ikkje så mykje meir gjort i dag. Nils driv på med eitt eller anna ute i garasjen-ikkje veit eg kva det er. Han lengtar etter å kome ut og fiske. No ligg båten vår på Matias sin båtplass, dermed er den synleg frå Web-kamera. Matias har tatt sin båt på land. Dermed kan han kontrollere at båten er på plass utan å reise ut i hamna.

http://havollsmabatlag.no/web-kamera/ 

Dagbok 2015: 15.november

Klokka er 17.00 og temperaturen er + 5 grader, så det passar bra,
Det har visst vor opplett i dag, men eg har ikkje vore så obs på vêret sidan eg har halde meg inne. Nils gjekk ein tur opp i skogsvegane før middag, noko eg ikkje kan vere med på.
Det vart til at eg baka nokre brød, bretta ein klesvask etc. Det er stort sett det same kvar dag.
Middag slapp vi å tenke på i dag, her var rikeleg att frå i går. Nils begynte å lure på om vi hadde greidd oss med ei lammeside i staden for to. Men no må eg snart lage ein skikkeleg ball-middag,; det er lenge sidan sist.
Kjenner at eg åt for mykje i dag, er nesten uvel etter så mykje mat. Nils plar seie at ein føler seg betre etter å ha ete fisk, og det må eg nesten seie meg enig i.
Elles har eg slappa av på sofaen og sett diverse opptak på TV, så dei heilt store hendingane har vi ikkje hatt i dag. Anne Marie ringde i dag, Nils lurte på kvifor ho ikkje ringde på bursdagen, men ho ville vente til den var overstått. Det var for så vidt godt tenkt, ikkje så kjekt å få telefonar når ein har gjestar.
I morgon må eg ein til nedover, for no har det hopa seg opp med ærend.

Dagbok 2015: 14.november

Klokka er snart 19.00, temperaturen ca + 6 grader og det har regna det meste av dagen.
I dag har vi hatt besøk av døtrene og fem av barnebarn. Flokkan minkar litt etter kvart som "barna" blir store og reiser frå bygdene. Vi vart likevel 9 som feira Nils med julemat og altfor mykje kaker og dessertar. Eg er litt lur, lagar noko som kan frysast og noko må gjestane ta med heim, så vi "slit" ikkje med restar.
Dagen har stort sett gått med til eting, kaffidrikking og prat. Det er kanskje litt kjedelig for dei nestenvaksne barna - og det må aksepterast. Ikkje det at nokon klaga.
I går kveld vart vi sittande ved TV-en og følgde med det som skjer i Paris. Det er berre så trist og vondt. Men eg håper at hatet rettar seg mot terroristane og ikkje heile folkegrupper.
For tre år sidan stod blomkarsen så fin på bursdagen til Nils, som regen får vi ei frostnatt eller to som gjer ende på dei før "dagen"-men i år var der liv i dei. Derfor pynta eg bordet med nokre små eksemplar av arten.
Erlend fekk sitte i høgsetet i dag, for han fyller 12 år om vel ei veke. Vi "feira" han også.

Bok nr.82 - 2015: Ett minutts stillhet.

Omtale fra forlaget
Det er sommer i en småby ved Østersjøen for mange år siden. At Stella Petersen og Christian, eleven hennes, har forelsket seg, er det ingen som vet. Denne fortellingen handler om hvordan forelskelsen oppstår, hvordan tilfeldige møter og berøringer blir til lidenskap, hva som skjer når lidenskapen tørner sammen med virkeligheten, og hvordan så med ett alt er forbi - og kanskje likevel ikke. Siegfried Lenz forteller med mesterlig innlevelse, varme og humor. Han gjør fortellingen til noe som har evig gyldighet - til alle tider og på alle steder. "Ett minutts stillhet" har ligget på bestselgerlistene i Tyskland siden utgivelsen og har hittil solgt i 230 000 eksemplarer.
................................................................................

Denne boka er på berre tre plater, så den tok ikkje så lang tid å lese. Plate nr.2 brukte eg relativt lang tid på, for eg somna innimellom og måtte lese om att.
Eg er ikkje heilt enig med meg sjølv kva eg meiner om boka. Det er jo ei gripande historie og forfattaren skriv godt, men eg spør meg sjølv kva "bodskapen" er. Han som les boka, les fint !
Margrete skal lese den også, og ho er flinkare enn eg å anmelde bøker.
Forfattaren er kjend, han døydde i 2014 - 88 år gammal.
Ved nærmare ettertanke har eg kome til at sjølve tittelen er poenget i boka. Eit menneske dør- og vi minnast dei med å la tida stå stille i- eitt minutt. ......

Dagbok 2015: 13.november

Klokka har berre så vidt passert 15.00, så det er litt tidleg å skrive dagbok. Men sidan eg må halde meg oppreist til håret er tørt, kan eg like godt gjere noko nyttig.
Ute vekslar det med regn og opphald, og så er det vind. VIND likar eg veldig godt-og her i Ørsta er vind mangelvare. Det er visst høg flo også, men opp til oss rekk den ikkje. Temperaturen er + 6,6 grader, eg er glad så lenge den er over 0 og vi slepp frost og snø.
I dag heldt eg meg på kjøkkenet heile føremiddagen, gjorde i stand diverse til i morgon, og laga dobbel porsjon fiskegrateng av fisk som Nils fiska i går. Vaska opp med hand, for å spare plass i maskina. Berre tull sjølvsagt. Kva har ein oppvaskmaskin til ?
Vi åt tidleg middag, så vi var klar til å drikke kaffi då Margrete kom innom for å hente reservenøklane til bilen sin; ho skal ha den på sørvis. Nils brukar å ha eine nøkkelen i dei tilfella vi skal legge noko inn i bilen hennar-noko som skjer av og til.
I dag fekk eg brev frå Helse Møre og Romsdal. Eg snakka med legen min i går, og vi vart enige om at eg skulle ta eit røntgenbilde av hofta og foten min. I dag kom brevet om at eg skal møte opp måndag den 23.nov. på sjukehuset i Volda. Eg synest det var hurtig levert.
I morgon skal vi feire Nils sin 79-årsdag i lag med nærmaste familie. Vi er ikkje så mange her i distriktet akkurat no, blant anna er det fire av slekta i Oslo for tida. Den blir som vanleg ein liten forsmak på jula den 14.november dette året også. Kan ikkje bryte ein lang tradisjon.
Eg vil ønske alle som er innom bloggen ei god helg!

Dagbok 2015: 12.november

Klokka er snart 17.00. Temperaturen ute er + 7 grader C og det har vore ein lysare dag enn på lenge. Og jammen fekk vi sjå sola ei lita stund også.
Nils hadde avtale med Matias om at dei skulle sjøsette båten i dag. Dei reiste utover ca 9.30. Avtalen var at dei skulle fiske viss det var bra vêr og det var det. Dei fekk berre småsei, men det er også godt. Nils driv og skal lage middag no, mens eg skriv.Dette må han gjere sjølv!
Eg vart heime åleine heile føremiddagen, og fekk unna mykje arbeid. Først vaska eg kjøkken og bad, og etter ei lita pause rakk eg å støvsuge teppegolva også. Det får vere vel nok helgereingjering.
Då Nils kom heim tok vi oss ei brødskive og ein kaffikopp. Og så la eg meg på sofaen med lydbok. Det var så kjedelig at eg somna fleire gonger. Så prøvde eg ei anna bok, men merka at eg ikkje hadde lyst å lese den heller akkurat no.
Eg undersøkte opningstida til biblioteket og så tok vi turen dit. Fann eit par andre bøker som eg kan prøve, og så bestilte eg andre boka til Elena Ferrante "Det nye namnet". Eg sjekka først på data om den finst på lydbok, og det gjer den. Eg er nr.3 på lista, så no får eg håpe dei som har den før meg les fort!
Vi gad ikkje å fare på butikk i kveld, det er sikkert noko vi manglar i morgon uansett.
Elles så fryda eg meg over at dei hadde fått plass til referatet frå pensjonistmøtet på ei side utanom "folkeliv"-sidene. Dei har problem med å få plass til dei lange referata på dei sidene, sa dei. Då spurde eg om dei ikkje hadde andre sider i avisa. (Dei har no plass til alt mulig anna, stolne båtar t.d.)

Bok nr. 81 - 2015: Mi brilliante venninne

Romanen er full av rå vold, vilje og lidenskaper. Forfatteren skriver så tett på personene at alt føles intimt og ekte.

Elena Ferrante

Mi briljante venninne

Mesterlig om en skitten by.

Jeg kan ikke huske sist jeg leste en bok som var så full av livskraft og pulserende liv. Det er som om Elena Ferrante har tillatt seg å legge ekstra mye av seg selv og livet sitt i teksten, siden hennes egen identitet er skjult.

Den aldrende fortelleren Elena ser tilbake på oppveksten i en fattig bydel i Napoli på 50-tallet. Livet er preget av fattigdom og vold, machokultur og det lokale mafiastyret, camorraen. Uten at dette ender i klisjeaktige framstillinger av italiensk mafia eller en forutsigbar handling.
Fortelleren har et klokt røntgenblikk på personer, relasjoner, maktspill og overlevelse. Tonen er brutalt rett på.
Her finnes mange korthugde karakteristikker til nytelse og ettertanke. Teksten er likevel lett og ledig å lese, takket være Kristin Sørsdal, som har gjort en fantastisk oversetterjobb.
.................................................................
Grunnen til at eg har lese denne boka for andre gong  er at no er bok nr. 2 komen, og eg hadde gløymt litt for mykje. Eg har skrive om boka før, men valde eit anna utdrag frå nettet. (Synest det er dårleg gjort av anmeldaren å ikkje skrive om boka på nynorsk. ) Margrete har lese nr. 2 og hadde problem med å legge den frå seg. Trur det er ein fordel å lese bøkene på papir, sidan der er mange namn. Eg har lese denne som lydbok.

Dagbok 2015: 11.november

Klokka er 16.40, temperaturen + 6 grader. Det er bekmørkt og regn ute. Har opplevd ganske mange haustar, men dette mørkret kjem alltid like uventa på meg. I dag stod vi opp før det var lyst også.
Når ein står opp tidleg kan ein få meir utav dagen, men det er ikkje sikkert ein får gjort noko meir likevel. No er ikkje akkurat det så farleg for oss.
Nils reiste til Vik rett etter frokost i dag og fekk ordna opp i finansane, først på rådhuset, så i banken. Grunnen til rotet var at dei hadde bytta eit KID-nummer....no er alt i orden. Eg masar om at han må få seg nettbankkonto, men han høyrer ikkje på meg.
Eg rydda litt i huset før han kom opp att, og då for vi begge ned på Amfi. Klokka var 10.00 og mange av butikkane heldt på og opne. Trur aldri vi har vore der så tidleg før.Det var no mat vi var ute etter, men tok ei runde i 2.etasje også.Utan å kjøpe noko.
Eg fekk ikkje tak i ekte vaniljesukker, så eg stakk opp på Gåvebuda for å sjå om Ingrid hadde, ho hadde då ho dreiv glasmagasin på Amfi, men ikkje no. Ho hadde hamstra til seg sjølv, på Sandane. Så no, Solveig, må eg fri til deg: Finst der på Hareidlandet?
Elles så kom eg på å spørje etter knevarmarar til meg sjølv, og det hadde ho. Eg kjøpte eit par, men brukar berre ein om gongen. Eg kjenner at dei hjelper. Eg har eit par etter mamma, men dei er ikkje så gode. Det er ekte giktvêr, men eg er rimeleg bra-i alle fall så lenge eg held meg i ro.
Det har ikkje vore vêr å ha ut att båten men det blir kanskje i morgon. Dei må kanskje ha med seg "tjuven" så han får ta rette båten inn att. Matias vil vere med å sette ut att båten vår.
I mangel på fersk fisk har vi ete salta lange idag. Til ein avveksling laga eg risengrynsmelkesuppe med rosiner til dessert.
No har eg tatt ein diger panne-oppvask, der var ikkje plass i maskina, og så vaska eg "rundt" på kjøkkenet etterpå. No skal eg prøve å få lese ut boka mi. Har berre ei plate att.

Dagbok 2015: 10.september

Klokka er snart 15, men det er vanskeleg å forstå at det ikkje er kveld enno. Arbeidsdagane i pensjoheimen er veldig korte no. Temperaturen ute  er + 8 grader C og det regnar.
Store oppslag i Møre-Nytt i dag, nesten heile framsida og nesten ei heil side inne i avisa. Som eg skreiv på FB: Båten er snart like berømt som Titanic. Ja, saka er oppklart og alle har fått visst det, så no blir det kanskje ro ei stund. Det har vore mange telefonar både inn og ut. No held Nils på å ha båten inn i garasjen, men den skal på sjøen snarast mulig, for den står på vogna til Folkehøgskulen, og dei skal vel ta inn rette båten?
Nils for nedover for å handle litt før middag og vart vekke i timesvis. Eg laga ei kake, vaska opp og sette på vaskemaskina, strauk litt etc. Har ikkje gjort så mykje at det gjer noko i dag. Til middag åt vi spekemat, poteter og potetsalat.
Så kjem det enda eit irritasjonsmoment: Eit brev med varsel om inkasso på eigedomsavgifta. Nils har avtalegiro med banken når det gjeld alle kommunale avgifter, så han rekna sjølvsagt med at det var betalt. Ein telefon til rådhuset var heilt bortkasta, der var det ingen som visste noko. Vi har kvitteringane frå i fjor, så då har no avtalegiroen fungert. Dessutan var beløpet vi vart kravde for, minst 1000 kr for høgt. Så no har Nils arbeid i morgon også.
Eg får ikkje gjort så mykje, men er no relativt bra så lenge eg ikkje sit for mykje. Var nettopp ned i kjellaren og skulle ha kleda frå vaskemaskina over i trommelen, men så hadde eg ikkje sett PÅ vaskemaskina. Men det kan eg berre skulde meg sjølv for. No skal eg finne noko litt nyttig å ta meg til.

Dagbok 2015: 9.november

Gullet é heme !

Klokka er nærmar seg halv sju, og då er denne dagen også snart gått over i historia. Ute er det regn og mørkt, snø i fjella i dag tidleg, så vi har det ikkje så fint lenger. Men det er no bra det ikkje er så kaldt, + 7 grader er det akkurat no.
Nils måtte stille opp klokka 10.00 i dag for fotografering og intervju av Møre-Nytt. Og så fekk han heim att båten, til og med nyvaska. Så spørs det om det blir vêr til å få den på sjøen att. Eg var rimeleg låk i ryggen i dag, men fekk no gjort det vanlege husarbeidet.
Vi åt tidleg middag, i dag var det salta lange, og slappa av litt etterpå.
Så steikte eg ein haug med pannekaker som vi serverte til kaffien då Margrete kom innom ei lita stund mens Amanda var på balletten. Resten fekk ho med seg heim til dei heimeverande barna.
No har eg rydda opp og bretta ein klesvask. Det blir ikkje dei heilt store arbeidsoppgåvene ein får unna kvar dag. Men ein får vel finne seg i at ein taper seg med åra.
Det blir ei travel tid fram mot jul, ikkje med baking og vasking etc. men konsertar og andre tilstellingar på løpande band. Ja, så gløymer ein at det er det mørkaste og trasigaste tida på året.

Dagbok 2015: 8.november

Klokka er 17.15, temperaturen er + 11 grader C. Det har vore overskya og opphaldsvêr i dag.
Eg vakna med voldsom verk i rygg og hofte m.m. så då er det berre å prøve å bevege seg. Det vart til at eg bytta på sengane og moppa over soveromsgolvet. Seinare vaska eg håret i håp om å bli bra nok til å fare bort i Aasentunet der blant andre Øystein skulle lese frå ei bok med korte tekstar av fleire forfatterar, "Steikje te styr" heiter boka. Harald Grytten var der også og las og ein frå Sykkylven som eg ikkje fekk tak i namnet på.Etterpå vart det ein diskusjon om "Sunnmøringen".
Eg var litt skuffa fordi vi skulle vere i kafeen, for der er ein grusom akustikk; eg trudde vi skulle vere i salen. Men det varte berre ein time, og vi trefte mange vi kjende. Solveig var også med. Mange spurde Nils etter båten, det er blitt reine
 "snakkisen " etter at det stod om den i avisa. No kunne vi fortelje at båten er komen til rette, den var ikkje stolen. Han som tok den gjorde det i god tru-han tok berre feil båt. Oppklaringa kjem i avisa på tysdag!
Etterpå reiste vi til Volda og åt kinamat. Vi plar ete lunsj der av og til, men i dag var det middagsmeny, og eg lurte på om vi skulle ta nr.20. "Den har dokke hatt før", sa kinadama  "den er litt sterk, men dokke lika sterkt". Ja, ho hadde rett, som alltid. Ho har god hugs.
No har Nils sett på kaffien, og funne seg fotballkamp. Noko feiring av farsdagen blir det ikkje-men neste helg han Nils bursdag, så vi tek det att då.

Dei tre forfattarane som las. Det er fleire enn dei tre som har skrive i boka.

(Foto: Solveig)

Dagbok 2015: 7. november

26.  mars 2014. Båten skal på sjøen , med ny motor. I dag fann Nils dette bildet, etter at vi hadde leita gjennom alle bildemappene i går då vi skulle sende bilde til avisa. Dei brukte for øvrig ikkje det vi sende, men fann eit anna på Facebook, og der viser ikkje motoren.

Klokka er no snart 18.30 og det er mørke natta ute. Det har vore små regnbyger i dag, men framleis er det mildt og fint, +11 grader akkurat no.

Alle veit at dataproblem kan stele tid-mykje tid. I dag før middag var heile opningssida eit einaste rot. Ikona var spreidde utover alle verktøylinjer var vekk og startsida ville ikkje kome fram .......osv.osv. Og eg eg veldig uskikka til å "reparere" slikt- Nils er berre enda verre. Men etter ein del prøving og feiling fekk eg alt på plass, noko som eg ser på som eit stort under. For dei som KAN hadde det vore ingenting. Vi har ikkje tatt diskusjonen om kven som rota til frå børjan av. Men føremiddagen var i alle fall gått fløyten.

Så ringde Bodil frå Voldaferja og spurde om vi var heime. Og det var vi jo. Eg rakk å steike ein haug med sveler før dei kom oppom. Vi har alltid så mykje å prate om, vi skal jo innom det meste av slekta og diverse anna. Vi hadde ei koselig stund og fekk oppdatert oss på det meste. Ja, ferdige blir vi no aldri.Det vart ein kjekk ettermiddag, utan forball og nesten utan båtprat.

No skal vi leite fram eitt ella anna salt å ete, kan ikkje leve på berre sveler.

Sidan der er farsdagsaftan i kveld, vil eg ønske alle fedrar ein fin farsdag.

Øystein skal lese i Aasentunet i morgon klokka 14, så då kan det hende vi fer dit, vi får sjå korleis forma er.

7. november 1909 vart far til Nils, Rasmus Martin Elias, fødd i Trovåg i Solund. Så i dag tenkjer vi litt ekstra på han, som døde berre 52 år gammal.