Dagbok 2018: 31.desember

Klokka er 17.45, temperaturen på trappa er + 9 grader; det regnar og det blæs. Eg var ute for å ta eit bilde, og då høyrde eg ein voldsom sus, kan hende var det frå Vikelva, men det kan også vere vinden som lagar lyd. Dei kvite flekkane på bildet er ikkje snø, men regn. Det er kanskje ein nyttårsstorm på veg i år også, eg håper berre at eg får behalde straumen. Det er mykje selskap i TV og radio. I går var eg ute og rydda på altanen så det ikkje skulle skje skade. Men etter som vêrmeldarane på TV seier, må vi belage oss på meir og meir ekstremvêr. Høyrde at det hadde gått eit skred i Ørsta, eg er ikkje sikker, men eg trur dei snakka om Årsetdalen.

Eg har sjølv valt å vere heime åleine på nyttårsafta, eg har best godt av å sitte i ro. Men eg har alt ete eit godt måltid. Eg hadde to middagar av det som vart att 2.juledag, og i dag kokte eg både poteter og gulrøter attåt siste rest av gryteretten. Ikkje akkurat eit festmåltid, men ville eg hatt noko anna, kunne eg ha fått det. No skal eg snart ha meg ein kaffikopp med noko attåt.

På føremiddagen i dag, var eg såpass eg fekk gjort noko som var på tide-eg vaska og rydda kjøleskapet og shina opp kjøkkenet. Godt å få oversikt over kva mat ein har på lager, og berge det som er i faresona.

Solveig nabo ringde og spurde om ho skulle handle noko til meg, ho skulle til Vik. Eg spurde om ho kunne kjøpe ein brødristar til meg, og det gjorde ho. Den var kjøpt på Jernia, samme sort som ho har sjølv. Brøda mine varer av og til litt for lenge, dessutan kan eg finne på å riste fersk brød også. Fordi eg likar det.

Elles har eg strikka begge ermane på genseren, opp til siste aukinga. Så skal eg ha dei over på rundpinne.

Kanskje begynner eg på bolen i kveld, eg må no uansett sitte mest mulig i ro. Blir vel litt å sjå på TV i kveld.

Om året som snart er slutt, kan eg seie mykje, men det meste er alt sagt. Det har vore eit år då mykje har hendt. Det har vore triste, men også gode dagar. Eg ser på dei to-tre siste åra som ein unntakstilstand, og håper på mindre dramatikk i året som kjem.

Eg vil ønske alle blogglesarane mine ein fin nyttårskveld til tross for vêret, og så håper eg alle får eit 

GODT  NYTT  ÅR    2019

Bok nr 44 - 2018: Menn i min situasjon

"Det var en lys dag, det var lysere enn på lenge, det blåste, i marka lå det snø, men ikke ved fjorden, det som kom hadde smelta. Jeg satt bakerst i bussen med lærveska mi i fanget på vei ned fra Bjølsen mot sentrum og følte meg forventningsfull, men ikke glad. Jeg tenkte, det må ha vært noen fine dager de siste månedene, det siste halve året, dager jeg tross alt var tilfreds med situasjonen jeg befant meg i eller i hvert fall forholdt meg til den med stoisk ro. Kanskje var denne en av de dagene, bare at jeg ikke lenger visste hvordan jeg skulle måle dem, måle hva imot hvilke størrelser, hvilke andre dager. Men jeg så ikke jentene så ofte nå. Skulle jeg sammenlikne, måtte dét også med. Og det måtte vel veie tungt, jeg forsto ikke annet. Jeg kjente ingen ro". 

For Arvid Jansen er livet blitt et spørsmål om faste holdepunkter. Han oppsøker gamle slagmarker rundt i byen, drikker seg full, treffer damer og blir med dem hjem, eller kjører rundt i Mazdaen, hvor han også tilbringer nettene når senga blir et umulig sted. Det er ett år siden Turid tok med seg de tre jentene og dro. En tidlig morgen ringer hun fra den nedlagte jernbanestasjonen på Bjørkelangen. Arvid plukker henne opp og kjører henne hjem til Skjetten. Men for en gangs skyld nekter han å gi henne det hun ber om. For i rekkehuset hun har flyttet til, finner han ingenting av deres felles liv, der er han fullstendig utradert, han eksisterer ikke lenger. Vigdis, eldstedatteren, ser hva slags mann han egentlig er, tror Arvid, og dermed må hun ta avstand fra ham. Men samtidig er kanskje hun den som trenger ham mest. "Menn i min situasjon" er en øm og skånselløs skildring av et liv i oppløsning.
………………………………………………………………………………..
Eg har lese mange bøker, kanskje alle, av denne forfattaren. Den mest kjende er "Ut og stjæle hester".Dei andre bøkene kjem ikkje opp mot den, men eg likar å lese det han skriv. Det er nært og forståeleg, minner meg litt om Levi Hendriksen, sjølv om han skriv frå heilt andre miljø. Denne boka les han sjølv- og det var ein fordel. Ikkje alle forfattarar bør lese eigne bøker, men PP bør det. Elles står vel det meste i det er har kopiert frå nettet. Boka er kort , berre 6 CD-plater, og deg egnar seg godt for lydbok; få personar, enkel handling etc. At eg har brukt såpass lang tid på den, kjem av at eg har hatt den til sengelektyre.

Dagbok 2018: 30. desember

Dette sjalet fekk eg av Margrete til jul. Kan brukast attåt det meste -alt etter korleis ein brettar det

Klokka er 18.30, temperaturen er + 3 grader, og det sluttar aldri å regne. I dag tidleg var det eit tynt lag snø på marka. 
Eg vakna tidleg, altfor tidleg til å stå opp, så eg tok fram lydboka og hadde den på øyret, såpass eg sovna att, til tross for smerter i foten. 
Etter at eg hadde ete frokost etc. sette eg meg til å strikke på ermane igjen. Innimellom henta eg klede frå tørketrommelen og la i hop. Det er eit aber å ha vaskerom i kjellaren når det er vondt å gå trapper. Så oppdaga eg brått at sjakken var begynt på NRK 2, så då blei det spennande ei god stund. I pausane støvsuga eg stoveteppet. Etterpå åt eg før eg sette meg i godstolen med lydbok- og sovna. Eg kan ikkje strikke så mykje a armane tek skade, for dei kan eg no bruke til litt av kvart.
I dag har eg verkt mykje i føtene, særleg den foten som er dårlig, men eg trur det må vere gikt i tillegg. Veldig trasig at det ikkje er teikn til betring. Kan ikkje hugse akkurat korleis det var med den første foten, men trur ikkje det var SÅ gale. Då hadde eg så mykje anna å tenke på, at eg hadde mindre fokus på meg sjølv.
Marit bad meg komme opp til henne, men no har eg tenkt å vere så roleg det berre går an, og sjå om det kjem seg. Hadde eg fått kome på røntgen, kunne dei kanskje sett i gang ei behandling, men så lenge dei ikkje veit kva som er gale er det ikkje godt å gjere noko. Men det er no godt å få syte og klage litt her på dataen.
Lyspunktet i dag var at Magnus Carlsen vann gull! Det var i alle fall eitt parti i dag som var litt forunderlig. Ein som kom for seint til bordet, og berre var interessert i å få remis, han ville vel ikkje ha tap. Der er mange taktiske element utanom sjølve spelet. Men eg likar å sjå på pila.
I morgon er det nyttårsaftan og eg vil helst vere heime åleine- det gjer meg ingen ting om eg er her åleine. Eg har TV, og eg har strikketøy. Kom i hug millenniumskiftet, då var Nils sjuk av influensa eller noko liknande, eg sat og strikka på lester til Audun. Nils kom seg fram or senga akkurat ved midnatt.
Det er berre ein ting eg saknar-det er ein brødristar. Når ein er åleine et ein mykje "gammalt" brød. Forresten ristar eg ferskt brød også. Så viss nokon skal nedover å handle, har sikkert Clas ein billig sort. Har prøvd å kjøpe dyrare merke, men dei varer ikkje lenger, dei. Men eg overlever sikkert utan også. I alle fall til neste år.

Solveig hadde kjøpt garn som eg skal strikke genser av. Eg var så lur at eg begynte på ermane først og strikkar dei parallelt, den lengste erma er ferdig auka. Det skjedde mykje under "Kongens nei".

Dagbok 2018: 29.desember

Nyttårsbukett frå Margrete og barna.

Klokka er 18.45, temperaturen er + 3 grader C og det har regna i dag også. Sist natt sov eg, men vakna av at eg verkte i foten, såpass eg måtte ta meir smertestillande, så alt er ikkje like positivt. Viss eg ser bort frå foten, har eg det heilt fint. 

I dag har eg sett på vaskemaskina og oppvaskmaskina, så dei jobbar for meg. Sjølv har eg sete mykje framfor TV-en og sett på pila. Eg er litt hekta på sjakk. Så ringde Ingeborg og spurde om dei kunne komme oppom og det kunne dei sjølvsagt. Det var Margrete og tre av borna, Eirik hadde andre planar. Eg hadde eit stort blomkålhovud som eg gjerne ville bli kvitt, så eg rota i hop ei suppe, som dei fekk servert før vi drakk kaffi. Dei hadde kjøpt med seg julekaker, dei hadde eg tenkt dei kunne få med seg att, men dei får stå her til neste gong. Eg tok fram lefsene som eg gløymde andre juledag. Dei hadde med seg ein nydelig nyttårsbukett. Kjekt å variere pynten. Amaryllisen som eg kjøpte sjølv før jul, gjekk ut i spagat, så det var berre å kutte stilkane og sette i ein vase.

I dag begynte eg på strikketøyet som eg fekk av Solveig til jul. Det er ein genser som heiter Tiril. Solveig har strikka den i raudt og kvitt til Olaug jr.-min blir blå og kvit. Eg strikker ermane parallelt, er ferdig med begge brota og vel så det. Det kjedeligaste med alle strikketøy er å strikke den andre erma, no håper eg å unngå den nedturen

Elles har eg laga til med to bossdunkar i benken, men eg har altså ikkje fått dunk til matavfall, lurer på om dei andre i gata har fått ? I så fall får eg henvende meg til VØR, det er lett å kontakte dei på nett. No skal eg berre rydde litt til, så skal eg sette meg pal og strikke, det er det beste for foten min, som har vore verre i dag enn i går, noko som irriterer meg. Så er det berre eit par dagar att av dette året  som har vor spesielt på mange måtar.

Eg brukar å seie at det alltid skjer noko dramatisk og katastrofalt i jula. Det slo ikkje feil i år heller. Dessverre. Det gjeld både lokalt og internasjonalt. Ulykker og uvêr er det kvar jul. Eg er den evige pessimist. Likevel ønsker eg alt godt for det nye året som enno er ukjent.

Dagbok 2018: 28.desember

Klokka  er berre 16.30, men for meg har det vore ein lang dag allereie. Ute er det+ 6 grader og mest opplett, så vêret er eg nøgd med. 
Men eg har mine utfordringar som ikkje er så lette å takle. Det er no det kneet/ foten som ikkje blir betre-men er til å halde ut når eg sit i ro. Så er det dei nye sovetablettane som ikkje verkar i det heile tatt-eller verkar mot si hensikt. Sist natt sov eg ikkje eitt minutt, var lys vaken og høyrde lydbok. Klokka 8 orka eg ikkje å ligge lenger, så då stod eg opp. Prøvde å legge meg nedpå litt seinare, men fekk ikkje sove då heller. Å vake ei natt går heilt fint, men når det blir to eller meir, då røyner det på.
I dag sovna eg ikkje framfor TV ein gong-det blar eg no gjere ofte.
Syte og klage det kan eg, men å få ein slik fot til jul blei litt i overkant. 
Ja, ja, alt er ein overgang sa grisen då dei skolda han.
I dag var det siste bosshenting etter gamlemetoden. Det står i avisa at no har alle fått dunkar til matavfall- men det har no ikkje eg fått i alle fall. Såg ei av naboane hadde fått ein med brunt lok. Då skal eg, som bur åleine, ha 4 store dunkar til boss+ 2 små kasser til elektro-avfall.Det blir å fylle opp anten tunet eller garasjen. Førebels får eg ikkje gjort noko med det. 
Det einaste eg har fått gjort i dag er å vaske bad og kjøkken. Så får eg sjå om eg kan støvsuge i morgon. Det er ikkje det at eg ikkje greier å gjere husarbeid, men når foten får vere i ro, verker det mykje mindre. I heile natt då eg ikkje sov, verkte ikkje foten. Så noko positivt er det .
Elles er eg veldig opptatt av sjakk, ikkje så mykje sjølve spelet, men eg vil at Magnus Carlsen skal vinne. Heile tida. Men er der ingen jenter/damer med og spelar. Eg synest det er berre menn som sit ved borda.
PS: klokka har no passert 20.00 og eg har sete i ro i godstolen veldig lenge. Eg har strikka, sett TV, lese lydbok og så sovna eg litt. Dermed klarna eg i hovudet såpass at eg har fått med meg at det er fredag i dag. Eg ønsker alle ei god helg ! No er det jo veldig mange raude dagar på denne tida. for meg betyr det ikkje så mykje, men for folk i arbeidsdyktig alder,, er det godt å få nokre ekstra fridagar.
Og så vil eg berre seie at eg ikkje hadde verk i foten mens eg sat -det er første dagen eg kan seie det.

Dagbok 2018: 27.desember.

Bildet av Margrete og barna er frå familieselskapet i går.

Klokka er no ca. 17.15, temperaturen er + 5 grader C og det høljregner. Eg var nettopp ut og sette bossdunken opp mot gata, og måtte ha regnjakke på meg. Frå og med nyttår skal vi sortere bosset enda meir, då får vi ein ny dunk til matavfall. Greitt nok å sortere, men for meg er alle dunkane altfor store. Eg har ikkje mykje boss, og dunkane skal ha ein plass å stå! Det er no ikkje akkurat noko som pyntar opp.

I går kveld skulle eg prøve ut dei nye sovetablettane mine. Dei skulle takast minst to timar før leggetid, så eg tok den kl.23.15. Akkurat kva tid eg sovna, veit eg ikkje, men eg meiner klokka måtte vere nærmare 5. Men då sov eg til ca. 9.30, så det gjekk vel sånn passeleg opp i opp.

Eg begynte å strikke på ein sokk i går kveld for å prøve dei nye strikkepinnane eg fekk av Solveig. Dei var veldig bra. Strikka vidare i dag, men så kom Marit ned så vi fekk oss ei pratestund - og det var no kjekt. I alle fall for meg. Rett etter at ho hadde fare opp att, ringde Gunnar og takka for blomster til Åse si gravferd. Vi prata ei god stund

Så var det strikketid igjen, med TV-en på sjakk-utan lyd - og radioen på P1 Møre og Romsdal; eg visste at Einar skulle lese opp nyheiter i dag, og eg har høyrt han fleire gonger. 

Ja, og så har eg ete middag, det vart sjølvsagt restar frå i går- og enno har eg ein porsjon att+ mykje anna mat. Hadde eg ikkje vore så dårleg til beins kunne eg ha hatt stort gjestebod- om det kom til mat. No blir det å sitte og strikke-men det er vondt det også. Då det var det andre foten som plaga meg, hadde eg ikkje vondt når eg sat eller låg-det har eg no.

Eg synest det er nesten uvirkelig at det er fredag i morgon igjen-tida flyg av garde uansett. Hadde planer om å kjøpe meg både det eine og det andre når det vart sal-no blir eg berre sittande.

Og no får eg ikkje fyre i omnen på ei stund heller, for i dag løsna resten av asbestpakningane. Eg må få tak i einkvan som kan dette å sette inn nye pakningar- eg prøvde sjølv litt i fjor, men då var det berre litt som var borte, no er det heile vegen rundt døra. Godt at det er mildt, då greier eg meg med varmepumpa.

Første sokken med nye pinnar.

Dagbok 2018: 26.desember-2.juledag.

Klokka er 19.30, temperaturen ute er +4-5  grader, og det har sikkert regna i heile dag, men ikkje veit eg, for eg har vore inne.

I dag greidde vi det kunststykket å samle barn og barnebarn til ei felles 2.juledagsfeiring.Det er tre år sidan sist. Eg går no her og haltar, men hadde i alle fall fått laga ein gryterett og skrella poteter. Solveig og Øystein kom først, og Solveig fekk rollen som kjøkkensjef, mens Øystein fekk vervet som kaffikokar. Begge jentene hadde laga kaker og Solveig hadde laga karamellpudding, så vi får vel kalle det eit spleiselag. Eg sat stort sett med foten høgt, mens dei andre fylte opp og tok ut or oppvaskmaskina etc. No har eg rydda resten og sett på maskina igjen. Ja, ein må berre velsigne oppvaskmaskinene slike dagar.

Bilda som vi tok med mitt kamera vart helst dårlege, men med litt retusjering, kan vi i alle fall kjenne att karane. Den fjerde jenta er Birte, kjæresten til Håkon.

Siste post på programmet i dag, var utdeling av strikkalester, det er også ein tradisjon-så no er lageret tomt.

Audun skal reise opp att til Nord- Norge i morgon, og Einar skal på jobb. Då får eg kanskje høyre han på radioen.

Rasmus og fam. fekk sjølvsagt ikkje vere med denne gongen, men dei har heldigvis familie på Kongsberg, så dei er ikkje "åleine" .No skal eg kose meg med TV og diverse restar, og så trur eg at eg har rikeleg mat ei stund framover om nokon skulle stikke innom. Invitere nokon til "selskap"-det kan eg ikkje så lenge eg ikkje greier å gå så mykje.-

Dagbok 2018: 25.desember

Klokka er 18.40, temperaturen er + 4 grader og det har regna så smått i heile dag-trur eg. Eg har ikkje vore ute for ei dør.
Eg er i grunnen eit "nattmenneske" så eg er ikkje heilt i slag enno, men eg vaknar vel når det går mot midnatt. I går gjekk eg oppe og vasa til klokka var 2 før eg la meg, likevel vakna eg i halv sju-tida i dag , men det var fordi foten verkte så grassat. Eg tok ein halv sovetablett og sov til nærmare 11, då hinka eg meg opp og ut på kjøkkenet. Etter frokost begynte eg å gjere klart til familiemiddagen i morgon. Eg gjer det enkelt, ein må det når føtene sviktar. Men når alle gjer litt så plar resultatet bli bra. Vi kjem i alle fall til å ha nok mat - og nokså variert kost.
Når ein er nøydde til å ta smertestillande tablettar, blir ein nokså trøtte innimellom, så eg har sovna i godstolen eit par gonger i løpet av ettermiddagen, men eg har det bra. Det blir sikkert ein god del kjekke program på TV i løpet av kvelden, men eg slo av Monsen, og sette på radioen i staden no i ettermiddag. Eg har ikkje noko imot Monsen, men der er ei grense. I dag har eg ikkje eingong strikka-men dagen er ikkje slutt. Fekk mykje garn i julegåve, så no har eg arbeid ei stund. Og no blir det ikkje lestar. Fekk gensergarn av Solveig og  mykje fint garn med Einar-det triggar fantasien min. Før dikta eg opp mange mønster - helst til barnebarna. 
Eg såg/høyrde julegudstenesta på TV i dag, såpass at eg forstår at det er helg. Men eg har ingen ting imot å gå her åleine og surre når eg er som eg er.
Eg har fått time på røntgen 22.jauar, eg tykte det var lang ventetid. Då eg fekk vondt i den andre foten i februar-mars kom eg på røntgen dagen etterpå. Som Solveig sa: "Du risikerer no å bli bra før du kjem deg på røntgen." Ja, det er ikkje meg imot.
No gler eg meg til å sjå alle i morgon. Med Rasmus har eg kontakt med berre på nettet.
Her låg det an til kvit jul, men det varde ikkje lenge, det er så bekmørkt ute, men no blir dagane lysare etter kvart. det er då noko å sjå fram til.
Ønsker alle ei forsatt god jul!

Dagbok 2018: 24.desember - julaftan

Eg vil ikkje framheve ei julegåve framfor andre, men denne bøtta med fuglemat frå Håkon og Birte var kanskje den mest originale gåva. Håkon har alltid vore interessert i fuglar, og han har hjelpt meg med å henge opp "fuglemataren". No skal fuglane få julemat!

Klokka er 23.20, temperaturen er + 6 grader C og det regnar, så det er ikkje eigentleg julestemning når det gjeld vêret. Men eg har hatt ei fin julaftan på Hareid. Solveig henta meg kl.14.30, og før vi køyrde utover var vi innom gravplassen og tende lys på grava.
På Hareid var alt på stell og julemiddagen var god, som alltid. Eg hadde trudd at pakkehaugen var litt mindre enn vanleg i år, men alle fekk mange gåver, sjølv om vi no er berre "vaksne" folk. 
Sjølv fekk eg ei heil pappeske full ++. Eg skal ikkje legge ut gavelista, berre nemne at eg har fått rikeleg med strikkegarn, ny potetskrellar og ana som eg ønska meg. Dette er berre ei førebels takk til alle givarane. Foten har ikkje plaga meg i det heile tatt i kveld, sidan eg har sete i ro heile tida, ete og drukke kaffi. Andre juledag reknar eg med/håper eg at familien kan samlast her. No når så mange av barnebarna er "bortreiste" til vanleg er det ekstra kjekt å kome i lag. Takk til Solveig og Øystein for ein fin julekveld. Det var Øystein som køyrde meg heim att. Eg vil helst ligge i mi eiga seng.
Ønsker alle ei fin jul vidare.

Dagbok 2018: 23.desember.

Klokka er 18.00, temperaturen 0 grader C. Det har ikkje komesærleg mykje meir snø, trur heller den er i ferd med å tine. Men småfuglane har vore flittige å ete i dag, så kanskje dei ventar ein hard vinter-eller så er det berre fordi Torbjørn ikkje er heime og fórar.
I dag vakna eg grytidleg, og verkte både i hofta og kneet. Prøvde å ligge litt frampå, men heldt ikkje ut så lenge. Elles har eg ikkje gjort stort i dag, men har gått nokre gonger opp og ned kjellartrappa fordi eg har hatt klesvask på gang. Prøvde å lese, høyre radio etc. men til slutt måtte eg finne fram litt garn og begynne på eit lestebrot.
Eg hadde tenkt å farge håret i dag, men det vart til at eg tok prosessen rundt midnatt i går kveld, godt alt som er unnagjort
Klokka 15 var "nabokjerringane" samla hos Marit som fyller 80 år i dag. Vi hadde det veldig kjekt, og greidde ikkje å prate oss tome i dag heller. Eg var den siste som gjekk. Janne var vertinne, og serverte både smørbrød, kake og kaffi. Det var veldig hyggelig. Eg sat godt på spisestuestolane som Marit har, så eg leid inga naud.
Eg har ikkje skrive verken julekort eller brev i år. Dei fleste eg kjenner er innom bloggen, og andre har eg snakka med i telefonen eller chatta med på data. 

No vil eg berre ønske absolutt alle som er innom her ei veldig god jul og alt godt i det nye året. Takk til alle for all hjelp i året som var. Eg har verkeleg fått oppleve kor godt det er å ha gode naboar og andre vener. 

Dette siste året har vore  spesielt for meg og familien min, men vi skal prøve å ta opp att tradisjonen med å samlast her 2. juledag slik vi har gjort i mange år. Når vi hjelper til litt alle går det sikkert bra- foten hemmer meg, men elles er eg i bra form. I morgon blir eg henta ut til Hareid, og bringa heim att til sengetid.
I kveld blir det å benke seg framfor TV-en igjen- og håpe at svoren blir sprø.Og hovmesteren kjem vel han og, same procedure as every year.

Dagbok 2018: 22.desember

Klokka er snart 18.30. Temperaturen vaker rundt 0 grader og det snøar. Men dei fine lysa frå nabohusa blir det fin stemning ute. Sjølv har eg ikkje pynta mykje. Eg hadde eit "juletre" til å henge på veggen ute, men det er øydelagt. Hadde tenkt å kjøpe litt ny pynt i år, men så kom eg meg ikkje på butikk. Samma det-når andre syter for at her er fint i gata. 

Eg er verken betre eller verre i kneet, og så har eg fått problem med hofta sidan eg sit så mykje. No har eg sete og strikka i timesvis, har berre siste tåfellinga att på siste lesten før jul. Kjende at eg hadde godt av å sitte i ro. Det var det eg gjorde då eg var låk i den andre foten i mars-april. Men det er verre denne gongen. Men det går no på eit vis. Og alt som går over er til å leve med - og eg får vel hjelp om eg treng det etter jul- og "tiden leger alle sår" seiest det.

I dag har eg ikkje gjort stort anna enn å strikke, og legge i hop ein klesvask. Eg har radioen på mens eg strikkar, og høyrer på julesongar-så litt julestemning blir det.

Det var så mykje eg gjerne skulle ha gjort-men det får stå på vent.

I dag har eg hatt mykje fuglebesøk-det er typisk når snøen kjem. Fuglane likar ikkje så godt meisebollar, men når eg tek av nettet utanpå og knuser dei litt, et dei. Eg passar på at maten ligg tørt-under tak.

Hadde ein hyggelig telefonsamtale før middag-elles har eg ikkje snakka med nokon i dag, men det er heit greitt. No skal eg gjere ferdig lesten og feste trådane.

Dagbok 2018: 21.desember

Klokka er 21.10, temperaturen 0 grader-elles er vêret som før. Det er så uvant for oss at ikkje vêret skiftar oftare. I dag greidde eg å moppe over badet og kjøkkengolvet  og å sette på ein klesvask. Elles har eg stort sett sete og strikka som vanleg. Foten verker sjølv om eg tek tablettar.
Utpå ettermiddagen kom både Solveig og Margrete. Solveig hadde fått tilsendt handleliste på data og kjøpt det meste av det eg trong. Men sidan det var kome pakkevarsel frå Rasmus, var ho ned på Spar og henta den, og då vart det litt meir å handle også. Så no reknar eg med at eg har det eg treng fram mot påsketider. Julegåvene frå Rasmus vart fordelt, og jentene fekk med seg det dei skulle ha. 
Solveig kjem no att og hentar meg ut dit julaftan, så skal eg feire jul der, men eg skal få komme heim att til mi eiga seng om kvelden. 
Andre juledag skal vi prøve å samle alle her i Starevegen, viss alle hjelper til litt så går det bra. Det er ein gammal tradisjon, men dei to siste julene har det ikkje vore aktuelt. Eg hadde håpa på at dette skulle bli ei tilnærma normal jul, men så går eg sjølv hen og blir fotalause. Ja, ja, eg kjem vel kanskje på beina att utpå nyåret. Eg får ikkje gjort alt eg hadde tenkt til jul, men det kjem vel dagar etter desse.
Eg synest det er fredag annankvar dag, dagane og vekene går som ein vind sjølv om eg sit her mykje åleine. Kjedar meg gjer eg aldri. Eg strikkar mykje, mens eg høyrer radio eller ser TV. Tross alt har eg det bra. 
No har eg rydda på plass alt Solveig har kjøpt, og sett på tørketrommelen, så skal eg slappe av framfor TV_en.
Ønsker alle GOD HELG.

Dagbok 2018: 20.desember

Klokka er 18.50, temperaturen 0 4 grader C, og eg har nettopp sett bollar i omnen, som eg ikkje må gløyme. Det blir julebaksten min i år, meir her eg ikkje helse til. Ikkje at eg bakar med føtene, men det blir litt trakking fram og tilbake, det er ikkje til å unngå.
Det har ikkje skjedd så mykje i dag. Ei av naboane var ein snartur innom før dei skulle reise. Ei venninne ringde og fortalde om ein kneoperasjon ho hadde hatt og som det vart litt trøbbel med. Elles har eg strikka ferdig eit lestepar og lagt opp eit nytt. Litt julepynting i dag også, men elles ikkje mykje å snakke om. 
Føremiddagen vart særs kort sidan eg sov til langt utover vanleg oppstandelsestid. men eg er min eigen herre, så kven bryr seg?
Ei av venninnene mine skulle stikke innom i dag, men eg har enno ikkje sett snurten av henne.
Uansett om eg får gjort noko eller ikkje, så går dagane fort, og no er det tid for dagsnytt.

Dagbok 2018: 19.desember

Klokka er 17.20, og det er bekmørkt ute. Temperaturen er overraskande + 6 grader C.
Eg hadde heilt gløymt kor mørke desse desemberdagane kan vere, og det verste er at eg trur det er kveld og at arbeidsdagen er over- og for meg er den no det. Dvs. den har ikkje begynt heller. Eg lever eit slaraffenliv for tida, men har ikkje noko val.
I dag sette eg meg til å strikke ferdig ein lest rett etter frokost, så rydda eg litt, fekk eit par telefonar og så kom Ingeborg og Eirik. Eirik hadde bilen til Lars og skulle eit ærend til Vartdal mens Ingeborg vart att hos meg. Det var ikkje mykje til bevertning dei fekk, men vi har alltid mykje å prate om, og kaffi har eg om ikkje anna. Mens dei var her kom naboen og fortalde om eit dødsfall lenger ute i gata, det var ikkje uventa, men gravferda er i morgon og det har ikkje stått noko i avisa. 
Då "ungane" hadde fare, følte eg meg veldig frisk og sprek etter å ha sete i ro så lenge, så då fekk eg gjort eit par ærend ned i kjellaren, blant anna, men så snart eg rører på meg så melder kneet seg. Så no måtte eg ta ein tablett. Så blir det vel å strikke og sjå TV resten av dagen/kvelden. Eg har enno att ein del lestegarn, men etter jul skal eg strikke noko anna.
Solveig kjem ein tur på fredag, trur eg, og eg skal lage liste, så handlar ho til meg. Det blir vel ei slags jul i år også. No skal eg raide kjøleskapet og sjå om eg finn litt saltmat.
Alle fuglane mine har vore her og fått mat i dag også. Meisene er glade i peanøtter-ja dei andre også. Det er "fuglepeanøtter" som eg kjøpte på Hageland.

Dagbok 2018: 18.desember

Klokka er 17.00, temperaturen er minus 2 grader C, veret er fint, men eg likar ikkje kulden.
Vakna grytidleg i dag også, men tvinga meg sjølv til å ligge til halv 8. Då var det betre å stå opp-det var vondt å ligge.
Som eg har skrive før hadde eg avtale om at legen skulle ringe meg i dag, og eg hadde berre så vidt funne fram strikketøyet før ho ringde. Vi diskuterte kva som kunne gjerast i form av smertelindring og anna, men så sa ho at ho hadde "Øyeblikkelig hjelp" i dag og ville at eg skulle komme ned på kontoret til henne klokka 11.00. Eg bestilte taxi til halv 11 i fall ho fekk ledig før tida, eller drosjen vart forseinka. Neida,  han kom på sekundet, så det vart ei stund å vente. Det var kjekt å vere hos legen i dag, for ho hadde god tid, og vi fekk diskutert oss fram til medisinbruk og behandling. Ho ville ha meg på røntgen for sikkerheits skuld, og då meinte eg at dei fekk ta bilde av hofta også, sidan eg har hatt mykje trøbbel med den gjennom mange år. Eg synest ikkje det var så lenge sidan sist eg hadde fotografert den- men det var tre år. Dei to siste åra har stort sett handla om Nils, og eg er veldig takknemleg for at eg var frisk den tida. Behandling blir eventuelt fysioterapi, anna er det ikkje å tilby. Skifting av kne er forhåpentlegvis ikkje aktuelt, sjølv om der nok er ein del artrose i begge knea.
Ja, eit kvart skal det vere-heile tida. 
Då eg skulle heim, bad eg dama i luke om å bestille taxi, då får eg det på nav, sjåføren som eg hadde nedover instruerte meg om korleis eg skulle gjere det    (eg visste det frå før). Tilbaketuren vart med full bil, ei dame framme med sjåføren og eg i baksetet i lag med to utlendingar, såg ut som dei kunne vere frå Sør-Amerika, det var mannen som var ufør, kona var lett på foten og hjelpte til med rullator og greier. Prata litt med henne, ho syntest det var kaldt.
Då eg kom heim sende eg bod på Marit, såpass eg fekk prate meg tom. Etterpå slappa eg av i godstolen med radioen på og strikketøy i handa-det vart lite strikka.
I morgon må eg få tak i medisinen min på apoteket, anten nokon hentar den til meg eller fraktar meg ned så eg kan hente den sjølv. Eg ville anbefalt AMFI å ha rullatorar ståande ved inngangsdøra, slik at slike som eg kunne klare å gå. På matbutikkane kan ein bruke handlekorga.
Dette vart mykje prat om ingen ting. Eg får ikkje gjort det skapte grann- tok ein Ibux i 15-tida, kjenner ikkje at den har virka det minste grann.

Dagbok 2018: 17.desember

Opal har namn på dei mønstra garnsortane. Denne heiter "Die Jägerin". Eg har strikka dei ganske store.

Klokka er18.45, temperaturen er så vidt litt under 0 grader C, tidlegare i dag var den litt over. Det har ikkje vore så klårt og lyst i dag, og eg har lagt merke til at det har vore uvanleg stor trafikk på fuglebrettet, så eg trur det kjem snø -men dei varsla ikkje noko særleg nedbør på vêrmeldinga.
Elles er det ikkje så mykje som skjer i heimen, eg sit for det meste og strikkar, les litt innimellom. I dag greidde eg -etter å ha medisinert meg- å støvsuge alle teppegolva, så no får eg seie at det er gjort til jul. Stort meir blir det ikkje gjort, trur eg. I morgon ventar eg telefon frå legen min, då får eg høyre kva tablettar/medisin eg kan ta og kor mykje. Eg har no ei viss peiling, det er ikkje eit år sidan den andre foten streika på samme måten. Føtene er viktige same kva ein skal gjere-ein må kunne stå og gå til og med når ein skal bake. Hadde eg hatt litt meir køyretrening skulle eg ha reist til Sæbø og kjøpt både kransekake, julebrød og kaker. Der er ein fantastisk bakar. Men det blir nok ei råd meg å få varer i hus her i Ørsta også.
Det er mange år sidan eg har vore på skikkelig julehandel-men kan sjå fram til at pengane rekk lenger i romjula og etter nyttår. Då vert det SAL for alle pengane.
I går kveld ringde Anne Marie, og det var kjekt å høyre frå henne. I dag ringde Bodil, det vart ein lang prat, eg blir litt pratesjuk av å gå her heime åleine dag etter dag. Men eg vantrivst ikkje. I dag har eg hatt radioen på mens eg har strikka, og no er det tid for TV.
Den 17.desember 1990 ringde Svein og fortalde to ting. Mamma var hamna på sjukehus med hjertetrøbbel, og Hilde var  innlagd på samme stad og hadde fått ein stor gut. Så i dag kan eg gratulere Hans Petter med 28-årsdagen. Eg hadde laga tre kakedeigar som eg skulle steike kaker av den kvelden, men det blei full fart til Eid for å besøke mamma. Ho vart liggande på sjukehuset berre ei natt, synest eg å hugse, og levde til august 1991.Ho vart 87år.

Dagbok 2018: 16.desember

Klokka er 17.00, temperaturen har stige til + 4 grader og det verkast inne i hus. Det er ikkje så mykje eg får gjort om dagane, likevel går tida som ein røyk. 

I dag har eg strikka litt og høyrt radio. Høyrde gudsteneste frå ei babtistkyrkje på Toten av alle ting. Det var ein kvinneleg prest som snakka så brei dialekt at det er sjeldan å høyre-eg synest det var artig. Har flytta radioen inn på arbeidsbordet mitt i stova.

Elles så fann eg ut at eg ikkje trong så mykje føter for å stryke, så eg strauk litt klede eg hadde liggande, og så begynte eg så smått å "jule opp" stova, tok vekk det som var lilla og la på juleløparar etc. i staden. Ferdig er eg ikkje, men eg likar å pynte litt og litt. Så veldig mykje blir det var ikkje i år heller. Hadde tenkt at denne jula skulle bli bortimot normal-men så fekk eg altså denne foten. Den verker dag og natt utan stans. Då eg var låk i høgre foten hadde eg det bra når eg sat i ro, det har eg ikkje no, dei smertestillande tablettane er det ikkje så mykje hjelp i. Men eg får høyre med legen når ho ringer på tysdag om ho har ei råd. Eg har det best når eg sit i ro og strikkar.

I dag hadde eg middag, hadde mykje mat att frå i går, så der er ein liten slank til i morgon også. Appetitten er det ikkje noko i vegen med. Eg tek bilde utan blitz inne i stova, då blir det meir stemningsfullt, og gjennom vinduet ser ein lysa frå "byen".

Både Per og  Pål har vore på besøk i dag, dei får mykje god mat. Småfuglane er her også og skjora, så eg har selskap.

Bok nr. 43 - 2018: Svensken

Svensken er en skarpsynt og medrivende roman om å balansere på stillas og se den norske fasaden fra utsiden. Jens Persson bor sammen med fire svenske håndverkere i et nedlagt solarium i Oslo. Om dagen slår de seg gjennom mur og stein for å sette opp balkonger for verdens lykkeligste folk. Hver torsdag krysser de riksgrensen og kjører hjem til familiene sine. Bortsett fra den ene. Jens Persson er 41 år gammel, sparer penger i fond, men eier ingenting. Arbeidskameratene kaller ham "statsministern" fordi de mener han leser så mye. Det er VM i Holmenkollen, Oslo er i seiersrus, og på byen treffer Jens Katrine, som sier ja takk til en øl og smiler til ham selv om han er litt for full. Han får telefonnummeret hennes. For første gang på lenge står Jens på terskelen til noe som kan bli bra. Han må bare ikke ødelegge det denne gangen, slik han har ødelagt ting i livet før. Samtidig har han fått en telefon fra moren som har oppdaget en kul i brystet og lurer på om han kan komme hjem og følge henne til mammografi. Jens drar sjelden hjem. Hjemstedet minner ham om alt han ikke er og om det som skjedde da han var ni og bestevennen Pelle døde i skogen. 
………………………………………………………………………………………
Dette er den tredje papirboka eg har lese på kort tid, og den eg har likt best av dei Solveig kom med. Denne kan eg anbefale. Den er enkel å lese, men gir ein også litt å tenke på. Det går greitt å lese på papir når ein likevel ikkje kan gjere noko særleg, men eg skulle gjerne hatt nokre lydbøker i tillegg.

Dagbok 2018: 15.desember

Klokka er 16.45, temperaturen har krope ned att til minus 5 grader, no når eg trudde det var von om mildare vêr. 

Hadde problem med å sove sist natt og vakna tidleg fordi eg verkte overalt -men mest i føtene. Tvinga meg sjølv til å ligge i ro til klokka hadde passert 8.

Har gjort lite og ingen ting i dag; når føtene sviktar er det ikkje mykje ein greier.Har strikka litt, men tidlegare i dag verkte eg i armane og skuldrane også. Eg trur det må vere det lågtrykket som ligg ute i havet som er årsaka. 

Einar skulle springe rundt Rotevatnet i dag igjen, og då kombinerte han det med å besøke meg. Vi åt middag og drakk kaffi i lag. Og etterpå var vi ein tur fram på grava med kransen som eg hadde kjøpt. Fekk ikkje opp luka til "lysburet" i dag heller, men eg skifta batteri i det lause lyset, og plukka vekk dei to gravlysa som stod der frå før. Då vart det litt finare. Men at var dekt med snø og is. Det var hard skaresnø på gravplassen så der var godt å gå. 

Etter at Einar hadde reist og eg hadde rydda opp litt, las eg litt i ei papirbok eg held på med og strikka litt.

Fuglen min, "Svarte-Per", har vore her fleire gonger i dag, og no har han fått med seg ein kamerat, som nødvendigvis må heite Pål. Ikkje at eg veit kven som er kven. Men i dag har dei kosa seg med gammal sjokoladekake frå frysaren.

Det einaste nyttige eg har gjort i dag er å vaske ei maskin med ullklede. Middagen var veldig lettvint, så det er ikkje noko å snakke om.

Dagbok 2018: 14.desember

Bilda var tatt klokka 16.00.

Klokka er no 16.50, det er minus 5 grader ute, nydeleg vêr i dag også, til tross for kulden. Det var begynt å mørkne då eg var ute og tok bilda, no er det heilt mørkt. Månen kom tidleg til syne, han veks litt kvar dag, og kalenderen viser at han skal bli full den 22. desember

I går kveld var eg veldig låk i foten, gjekk med stav på teppegolva. I dag var eg litt betre og etter eit par tablettar kunne eg gjere diverse nyttige ting, før eg sette meg til å strikke ferdig ein "hals" som skal passe til den nyaste kofta mi. Erfaringa mi seier at er ein varm på halsen, så frys ein ikkje så lett, og skjerf er alltid i vegen, særleg når ein skal gjere noko. Det einaste som vart gjort på føremiddagen var at eg tok ut oska, henta inn litt ved, sette på vaskemaskina etc.

Margrete og "ungane" kom i 13.30 -tida, då var Amanda ferdig med song-tentamen og dei hadde handla til meg. Det var diverse ting eg ikkje hadde kjøpt i går, og så hadde Margrete fått tak i rette sorten garn i Volda, så no kan eg produsere fleire lestepar. Kaffimat hadde dei også med seg, så for meg var det berre å sette på kaffien.

Eirik og Amanda bar inn to sekker ved til meg, såpass eg slepp å gå ned i tilbygget å hente no når foten er låk. Eg passar på å utnytte alle som kjem på besøk, tenkjer ut oppgåver på førehand. Det er godt å ha hjelparar sjølv om ein helst vil klare alt sjølv.

Dei kunne ikkje vere så lenge, for i kveld skulle det vere konsert i Dalsfjord-kyrkja. Med så mange musikarar og songarar i familien, er førjulstida hektisk. Både Erlend og Amanda spelar i korps - attåt alt anna.

Kjekt å sjå att Eirik, han likar seg godt på musikkstudiet i Trondheim no. Det kjekkaste med jula-for meg - er at dei bortreiste barnebarna kjem heim.

Elles ringde eg legesenteret i dag for å fornye nokre reseptar, og så bestilte eg telefonsamtale med fastlegen min på tysdag. Eg får notere ned nokre spørsmål. Å bestille time så nær opp i jula trur eg ikkje er mulig. Det plar vere minst tre vekers ventetid.

Viss de har lyst å høyre Amanda synge, så ligg der eit par klipp på Facebook.

Eg trur det er laurdag i dag-som vanleg-men kalenderen seier fredag, så då er det ikkje for seint å ønske alle ei GOD HELG !

Dagbok 2018: 13.desember

Klokka er no 18.00. Vêret er som før, klårt og kaldt, minus 5 grader no. Det er sol somme stader i bygda og i Volda, men her er det berre fjelltoppane som vert opplyst.

I går kveld vart eg sittande opp e til nærmare halv to og sjå TV og strikke. Foten min var bra då, men i dag har det vore veldig vondt, særleg i venstrefoten, den som vart sist angripen. Eg hadde problem med å gå over golva. Men etter kvart kom eg meg ned i tilbygget, der eg har eit lite ryddeprosjekt. Då ringde Solveig nabo og spurde om eg ville vere med henne og handle. Eg hadde ei handleliste så lang som eit vondt år liggande på benken, så eg ar sjeleglad. Vi reiste bort i Furene, der vi handla på Felleskjøpet og på Plantasjen; eg kjøpte blant anna ein gravkrans, det gjorde ho også. 

Mat handla vi på Kiwi, så no har eg eit lite lager, og eg skulle finne på å lage noko. Så langt var alt vel og bra-men så var det foten ! Eg har forstått at han helst vil vere heilt i ro. Eg blir litt mismodig, for sist sundag følte eg at eg var heilt bra, og no er den verre enn nokon gong. Eg prøvde å sette meg i ro, men fann ut at eg måtte prøve det nye pussemiddelet eg hadde kjøp. Bistro heiter der. Eg hadde ikkje stor tru på at det kunne vere så effektivt, men det vart eit bra resultat med eit minimum av innsats. I fyringssesongen veit eg at glanset forsvinner fort, men eg har i alle fall PUSSA, så eg har gjort mitt. 

Eg hadde sett meg til å lese i ei bok, men ville berre sovne, så eg måtte gjere noko igjen. No har eg tatt dagens andre dose av smertestillande, så eg får kanskje ei bra stund. Kan ikkje ta meir enn 6 Paracet for dag. Då den første foten kollapsa sat eg ute på Heimen, og somme gonger måtte eg "låne" tablettar med sjukepleiarane, så det var vel like gale då, men ein gløymer fort.

Det er ikkje til å tru, men i morgon er det fredag igjen, og mandag kjem Ingeborg heim. Trur ikkje nokon må rekne med at eg får gjort så mykje til jul, men eg skal ta ein prat med legen min, kanskje har ho ein medisin å foreslå. Måtte ei av dei jamaldra venninnene mine i dag, ho som har vore på Hawaii, ho fortalde at Agnes også var plaga med knea og ho skulle på røntgen. Eg var på røntgen med første foten, og der fann dei ingen ting.

Dagbok 2018: 12.desember

Klokka er no 18.00, temperaturen er minus 4  grader her hos oss, sol og nesten klårt i dag også, slik det har vore siste dagane. Men sola held til høgt oppe i fjellet- ikkje her nede som folk bur. Det er snø i fjellet, og hardfrosen snø her nede , men ikkje så mykje. 

Sist natt sov eg bra, utan nemnde smerter, men venstrefoten er framleis ikkje å stole på. Det rare er at sist sundag følte eg meg heilt bra, men så har den verkt meir seinare. Einaste råda er å sitte i ro, det gjorde eg i vår då eg hadde det samme i den andre foten, då sat et ute på Ørstaheimen heile ettermiddagen og kvelden, og måtte køyrast til og frå. 

Eg skulle så gjerne ha vore og handla, og det kunne eg ha fått til, men å gå inne på store butikkar, t.d. AMFI det er mykje verre enn å gå ute, så eg slo frå meg handletur i dag. Det einaste fornuftige eg har gjort i dag er å lage ei gulrotkake. Og så la eg opp eit "spøt"; eg har to lestepar under arbeid , men manglar garn, så no begynte eg på ein "hals til meg sjølv, har strikka ein før også.

Eg hadde eit måltid i 15-tida og etterpå sette eg meg i godstolen og halvsov. Og mens eg var borte vekk ei stund, kom heile slekta på besøk, så det vart lettare kaotisk her. Det var nesten ei lette å vakne opp åleine. 

Ikkje lenge etter ringde Einar frå Ålesund og ville vote korleis vêret var i Ørsta.

I dag fekk eg vaska håret mitt, men det skulle absolutt vore klipt. Det er somme ting eg ikkje kan gjere sjølv. Trass alt går dagane altfor fort -men no tel eg ned dagane til solsnu den 21.desember. Det vart ein lang,  mørk og våt haust, sjølv om det er fint no.

I morgon er det Luciadagen, men det er lenge sidan sist eg laga lussekattar.

Bok nr.42 -2018: Anfall

Omtale fra Den Norske Bokdatabasen

Ella er på vei til barndomshjemmet for å feire jul. Der venter foreldrene og minnene om broren som en dag gikk ut i fjorden og ble borte. Ingen snakker om han lenger, men nå har Ella falt for kollegaen Kristian, og han spør om broren. Romanen handler om å falle, både for et annet menneske, for fristelsen og for sin egen uærlighet. Dette er forfatterens debut.

Omtale fra forlaget

Kristian hadde aldri vært noe annet enn en kollega. Inntil i går kveld. Hva fikk Ella til å falle? Sammen med Filip og datteren Bess er Ella på vei til barndomshjemmet for å feire jul. Der venter foreldrene og minnene om broren. Uten at noen forsto hvorfor, gikk han ut i fjorden og ble borte. De snakker ikke om det lenger. Bare med Kristian kan hun snakke om det. Men hvor lenge kan hun drive med dette dobbeltspillet før det blir for farlig? "Anfall" er en roman om å falle - for et annet menneske, for fristelsen, og for sin egen uærlighet. Det er også en historie om å miste. Og å risikere alt.

……………………………………………………………………………………………….

Når ein ikkje får gjort så mykje anna, kan ein i alle fall få lese ei og anna bok på papir. Denne boka var det også Solveig som kom med, og eg likte den betre enn den førre eg las. Boka har fått terningkast 4-og det er vel om lag det den er verd.
Eg brukar å tenke slik at forfattaren av ei bok må ha noko å seie, noko å fortelle -ei historie som har ei meining, ein moral eller liknande Det har denne boka. Og så er den veldig lettlest.

Dagbok 2018: 11.desember

Klokka er 17.05, temperaturen er minus 4 grader og det har vore fint , kaldt vêr i dag. Men dagen er kort, så no er det alt mørkt ute.

Sist natt fekk eg ikkje sove til tross for smertestillande tablettar. Det var ikkje kneet som var verst denne gongen, men venstre hofta. Det hofta har plaga meg sidan 2004, men dei siste åra har det ikkje vore gale. Før no. Eg har vore på røntgen med den fleire gonger, og på MR, men dei har alltid sagt at den ikkje er moden for operasjon, slitasjen er heilt normal. Men i natt var det så vondt at eg såg for meg både operasjon og opphald på institusjon resten av livet. Eg lurte på om eg greidde å gå, og det gjorde eg. Gjekk ut på kjøkkenet og fann meg tablettar. Så sette eg på det elektriske varmeteppet i senga og etter kvart sovna eg - og sov til klokka var 10. Då stod eg opp og hofta vart etter kvart nesten heilt bra. Men det er ikkje godt å sitte ! Kneet derimot, det venstre, har plaga me noko det også, så i dag har ingen ting blitt gjort. Godt at eg gjorde litt i går.

Eg sjekka rekninga på gravsteinen som eg fekk for nokre dagar sidan og oppdaga at betalingsfristen var ute. Eg skunda meg å betale og skreiv ein mail til Vartdal og unnskylda meg. Då fekk eg det til svar at steinen var levert og sett opp. Eg fekk sjølvsagt lyst å sjå den - og helst i dagslys-men korleis skulle eg komme meg fram på gravplassen? Til alt hell dukka Marit U. opp i eit heilt anna ærend, og ho køyrde meg fram mens det enno var lyst. Eg hadde med meg eit batteridrive "stearinlys", men det var ikkje råd å få opna luka til "lyshuset"-alt var frose. Og stearinlysa som vi har sett fram før var også frosne, så det var ikkje råd å tende dei.

Har lege på sofaen i dag og lese i ei bok, det er det lenge sidan eg har gjort. Er eg ikkje betre i morgon, får eg kanskje ringe til anestesi-legen i Volda og få nokre sprøyter på fredag- smerteklinikken er open berre ein dag i veka.

Det passar aldri å bli sjuk eller hjelpelaus, og no før jul høver det særs dårleg. Det er fleire år sidan eg har vore særleg rundt i butikkar før jul- men når ein ikkje kan får ein veldig lyst.

Dagbok 2018: 10.desember

Klokka er 17.40, temperaturen er + 3 grader, det er vått av sludd og regn. Ikkje direkte julestemning.
Eg har ikkje vore i skikkeleg form i dag heller, eg veit ikkje kva som gjer det. Har ikkje direkte vondt nokon stad-kanskje eg berre er litt utbrent. Eg kjenner ikkje meg sjølv att, for eg plar som regel vere full av energi og arbeidslyst. Viss det er noko som er i vegen, så er det i så fall ryggen. Så no har eg bestemt meg for å late meg litt og sjå om det hjelper.
Litt har eg no fått gjort i dag også. Var nettopp ned i kjellaren og sette på vaskemaskin nr.2, det blir ofte klesvask om måndagane.
På føremiddagen sette eg meg til å lese ut ei bok, før eg tok meg på tak og vaska soverom , bad og kjøkken, rista teppe osb. Og så var eg ned i tilbygget og saga litt-vil gjerne rydde opp  der, men eg må visst ned til Clas og kjøpe ei ny sag.
Kokte meg litt graut som eg åt før eg sette meg i godstolen og sovna litt. Trur det gjorde godt. Eg har tenkt å late meg enda meir, til kleda er tørre og eg kan få alt på plass.
Det blir ikkje mykje juleførebuing i form av kakebakst, såpass kan eg seie. Eg har ikkje alt eg treng i hus heller, var litt sosete då Solveig var her for å handle til meg sist fredag. JUL blir det uansett. No skal eg bevilge meg ein kaffikopp.

Bok nr.41 - 2018: Gaute og Veronika

Gaute og  Veronika er en roman fra et hus der man venter på døden, og tenker på fremtiden. Gaute bor sammen med sin mor og hennes kjæreste. En dag kommer kjærestens datter Veronika hjem, etter å ha bodd flere år i New York. Den samme sykdommen som moren hennes døde av, har også rammet henne. Har Veronika kommet tilbake for å dø hjemme, eller flykter hun også fra noe? 
………………………………………………………………………..
Denne boka har eg lese i papirutgåve, Solveig kom med den sist fredag. Den var lett å lese, men eg forstår liksom ikkje kva forfattaren meiner med teksten. Den er skriven i "Jeg-stil" av ein mann, men "Jeg " er ei kvinne, som fortel om livet sitt her og no, og om fortida. Eit relativt alminneleg liv som ho på ein måte analyserer heile tida. Type: Kva skjedde, kva kunne ha skjedd.
Sjølv om boka ikkje er direkte spennande, er der ein "nerve" som gjer at ein les vidare for å komme til eit visst forklarande poeng-
Eg hadde venta meg ein annan slutt.