No har eg lese ei bok til av samme forfattar som den førre. Også denne veldig kort, ca 140 sider, men ikkje så mykje på kvar side.
Begge bøken er skrivne i første person, den første som ein 40 år gammal tannlege, og denne siste som ei gammal dame. Språket er ulikt også, tannlegen uttrykker seg i dialektfarga bokmål, den gamle dama i vanleg bokmål.
Sidan eg sjølv er ei gammal dame, kan eg kjenne meg att i mange av tankane til den gamle hjartekirurgen i "De siste kjærtegn"-ikkje at eg har bakgrunn i hjartekirugi - det vi har til felles er alderen og mange av tankane som kjem når det meste av livet er levd. No las eg boka såpass fort at det var ikkje noko heilt spesielt som vart sittande att, men her er mange gode tankar. Eg likte denne boka også. Eg håper Kjersti Anfinnsen vil skrive fleire slike små bøker. Forresten har mormora hennar hjelpt henne med denne.
"Ja, ja, samme kan det være.
Det er sannsynligvis for sent uansett."
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar