Dagbok 2022: 14.august

 

No er klokka ca 18.00, temperaturen ute er + 23 grader, men det var varmare tidlegare i dag. Det var no bra at dei som skal begynne på jobb i morgon fekk i alle fall denne dagen. I min barndom og ungdom starta alltid skuleåret den 1. september , slik at vi fekk nyte det seom eg meiner er den beste månaden i året, nemleg august. No når eg har heilårsferie, tek eg imot fineveret når det kjem uansett.

Sist natt sov eg veldig godt, kanskje på grunn av dei to Paracet-tablettane eg tok. Men eg har vore plaga med foten i heile dag og eg veit kvifor; eg har vore for mykje i ro! På førmiddagen rydda eg aldri så lite i hagen, men etter middag låg eg på solsenga med lydbok og eg er ikkje sikker på om eg var vaken heile tida.

Eg laga meg god middag i dag, steikt ørret med poteter og rå grønsaker. Eg lurte på å gå ein tur no i kveldinga, men veit ikkje om det blir. Reknar med at eg får nok mosjon i morgon når eg skal klippe graset på heile tomta; og her er mykje anna også som skulle ha vore gjort. No tenkjer eg først og fremst på hagen.

Men det var i alle fall nydeleg å få denne dagen. Ein gong måtte no sommaren kome.

No er eg spent på om snikkaren kjem i morgon og om han er i stand til å gjere noko.

                             

Bok nr.27- 2022: Lene seg mot vinden

 "Lene seg mot vinden" er ein frittståande oppfølgar til Havet Syng.

Vi er tilbake på Sunnmøre på midten av 1800-talet, og Kristiane lever saman med Lars og dei to borna hennar. Eldsteguten Anders veit at mora ønsker at han skal bli los, men han har store musikalske evner og mange planer som ikkje stemmer overeins med mora sine.

Kristiane søkjer til havet når ho treng å tenkje. Ein dag gjer ho ei skremmande
oppdaging nede ved den store steinen på stranda. Hendinga får store konsekvensar i bygda.

Dette er andre boka om Kristiane.

..............................................................................................................................................

I seinare tid har eg lese fleire bøker som er "sanne"- og eg har begynt å like å tenkje på at det eg les der har større "verdi" enn det som er dikta.. Men om ikkje det som eg les i denne boka har hendt i røynda, kan det hende at liknande hendingar har funne stad. Kven veit?

Etter at Trude Teige har gått over til å skrive på nynorsk når ho skildrar livet i fiskarmiljø på Sunnmøre har eg fått meir sansen for bøkene hennar. Om ein god del at det som står i boka  er "pjatt" så er her eit slags mysterium som skal avdekkast. Trude Teige har jo skrive fleire kriminalromanar-  så det kan ho. Eg gir henne også poeng for skildringa av fiskarmiljøet i "gamle dagar".

 

Denne blomsten fekk eg av Solveig sist mandag. Den pyntar opp innimellom stillasfjølene. Den er fantastisk fin.

Klokka er no19.33, temperaturen ute er + 17 grader. Det kom litt regn i dag også, og skodda ligg langt ned i fjellsidene, men akkurat no er det opplett.

Eg trudde eg skulle fått klipt plenen i dag også, men det måtte eg berre gløyme. Sist natt verkte eg i foten så eg sov dårleg. Eg hadde ikkje Paracet som eg kunne ta heller. Eg kom meg fort då eg stod opp.  Etter kvart tok eg turen på butikken og kjøpte det eg trudde eg trong. Men då eg kom heim att var der melding frå Margrete om at ho og Amanda og Martin ville komme på besøk. Eg hadde ei gulrotkake i frysen og så slo eg i hop ei vaffelrøre. Eg prøvde å ikkje lage for mykje, slik at eg måtte leve på vaflar i mange dagar.

Etter kvart fekk eg melding om at Erlend og Ingrid også ville kome, så då vart det ikkje for mykje av noko. Margrete hadde  kjøpt med seg noko- men "gløymde" å ta det med seg att. Vi gløymde også det andre ho skulle ha med herifrå. Heile neste veke skal dei ha planlegging på skulen- utan elevar. Så no er ferien over for denne gong. For lærarane.

Charlie, hunden , var også med. Det kan hende at katten til Marit, Lollo, oppdaga det, for ho ville ikkje komme ned då eg ropte på henne. Ho har vore her før i dag og ete frokost.

Det var kjekt for meg å få besøk i dag, sidan Marit og andre naboar er bortreist vart eg litt åleine.

Eg er spent på korleis det går med snikkaren min, eg håper inderlig at han blir bra så han kan fullføre. Det håper han sikkert sjølv også.

Dagbok 2022: 12.august

 

Klokka er no 17.05, temperaturen ute er + 18 grader , det er lettskya og litt sol, så det kanne minne om sommar. 

Eg hadde ikkje planlagt noko for dagen, så eg for her berre og surra litt på føremiddagen. Marit var ein tur ned med kattamat sidan eg skal passe Lollo.Etter at ho hadde gått opp att, sette eg meg ut og klipte stikkelsbærbuska og plukka bær. Så gjekk inn att og rensa bæra, dvs. klipte dei i begge endar, mens eg høyrde lydbok. Då eg såg på klokka var den nesten 14.30, eg fekk nesten sjokk. Men eg forstod no det at eg måtte ta meg litt mat. 

Så gjekk eg ut og klipte plenen rundt huset, det var 14 dagar sidan sist eg klipte, og elles plar eg klippe kvar veke. Så graset var langt og vått og tungt å klippe, og eg ser ikkje bort frå at eg må fare over ein gong til. Men det minka på bensinen min, så eg får vente til i morgon, då kan eg fare på bensinstasjonen først best. Eg har to 5-liters-kanner som eg fyller opp. Eg plar seie at eg brukar meir bensin på klipparen enn på bilen.

Splveig nabo var også ute og jobba, så eg fekk no prate litt med henne. Eg har ikkje vore på butikk i dag, men eg får handle i same rennet når eg kjøper bensin. Som de ser har eg planen klar. Eg kunne ha gått ein tur i dag, men eg blir fortare trøtt enn før-det er vel alderen som tyngjer.

No vonar eg at vi får nokre fine dagar, for det treng vi. Eg ønsker alle ei god helg!

Bok nr.26 - 2022: FRED

 Eg har aldri lese noko særleg av Arne Garborg. Synest å hugse at vi var borte i "Bondestudentar" på gymnas. Eg var 16 år då, og altfor ung til å bli interessert i dei gamle forfattarane. Songane/dikta frå Haugrussa kjenner eg sjølvsagt.

Sist vår kåserte både Eli og Terje Kjøde om denne diktaren- på pensjonistmøte, og då Margrete skulle på tur til Jæren m.a. fann eg fram ein artikkel som eg hadde lese i "Familien"- om Arne Garborg - og gav henne.

Etter turen skreiv ho så fint om boka "FRED" at eg måtte lese den på Storytel, og akkurat no slutta eg av.

Det er ei fabelaktig bok, ikkje mindre enn det. 

Og så er det opplesaren- eg har ikkje ord! Han er heilt unik- Han les på dialekt på ein måte, men uttaler alle ord etter den gamle skrivemåten. Og syng når det er aktuelt. Mange ord er sikkert ukjende for yngre folk- men ikkje for meg. Dette er det mest gripande eg har lese på år og dag. ANBEFALT !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dagbok 2022: 11.august

Klokka er no16.05, temperaturen ute er + 16 grader C, og det regnar, ikkje byger i dag -  berre REGN. Men akkurat no ser det ut til at det kan bli litt lysare, det plar lette litt mot kveld. Eg ser på TV at på austlandet kan dei både bade og sole seg, då blir eg litt sur, for her har vi knapt sett sola på heile sommaren og i alle fall ikkje i det siste. Her har rett og slett ikkje vore sommar. Det einaste plasteret på såret er at vi har hatt billeg straum, ca. 2 øre pr.KWH.

I dag var vi på trening 10-11 og så handla vi på Spar. I dag var der bær til sals. Ein liten neve med små rips t.d. kosta over 40 kr. Eg tippar at dei ikkje får selt bæra. Dei snakkar om  på TV at matprisane stig, og det trur eg. Eg sjekka bankkontoen min i går, og såg at mesteparten av utgiftene mine er mat. Men då reknar eg ikkje med dei faste utgiftene til straum, telefon etc- for det har eg på avtalegiro. I dag hamstra eg kjøttdeig, som var ca 40 kr. pr 400 gram på Spar.

Etter at ag kom heim har eg berre sløva og ete og sett TV. Og så har eg lese litt i diktboka som eg kjøpte i går.

Det var ei artig stund på Kunsthuset. Først fekk vi eit glas med alkoholfri vin, og etter at Ottar hadde lese og fortalt fekk ein kjøpe bøker og så fekk vi ete noko som eg vil kalle fingermat, dvs små brødstykke med mykje pålegg. Der stod ein pinne i kvar, så vi kunne ete ståande. Det var ASKO som hadde levert.

Eg kjøpte ikkje siste boka til Ottar, men ei som har har skrive før, der dikta var omsett til Engelsk slik at utflytta nordmenn i Amerika skulle kunne lese dei. Ja dikta stod sjølvsagt på norsk også. Og så var der fine fotografiske bilde.

Viss nokon lurer på kven Ottar er, så er han altså mannen til venninna mi, Ragnhild.  Namnet Ottar Løvoll er godt kjent på Eid. Men dette handlar om søskenbarnet hans. Ottar, son til presten Løvoll på Eid, døde for nokre år sidan, då budde han i Ålesund.

Det som var det aller kjekkaste på Kunsthuset var eg eg trefte så mange kjende som eg ikkje har sett på lenge. Mange frå Velle skule var der, slike som eg arbeidde i lag med i mange år. Alle er sjølvsagt gamle no, men held seg bra.

Det som plaga oss alle litt var at vi ikkje høyrde så godt. Eg høyrde no litt etter at eg hadde fått på meg begge høyreapparata. Men vi var samde om at Ottar skulle hatt ein mikrofon.

I morgon er det fredag og så er denne veka snart slutt. Det som er det trasigaste akkurat no , er at huset står og ventar på nytt tak. Eg er spent på korleis dette skal gå. Om han som skal legge taket kjem seg til såpass han greier det. Det er ikkje greitt å ta ned alle stillasa heller. Han har hatt mykje arbeid med å sette dei opp. Og det er vel ikkje nokon som kan steppe inn og gjere jobben. Eg håper på at det går i orden på ein eller annan måte.

Marit reiser på hytta i morgon, så då får eg vel passe Lollo. Eg forstår liksom ikkje kvar denne veka har blitt av. Og det skjer meg i hjartet at eg ikkje får slå plen- eller gjere noko anna i hagen; det er mykje som står på vent.

 

Dagbok 2022- 10.august

  

  Den raude gravrosa står fin no, og potentillaen blomstrar fint, men ikkje så mykje som dei gule i hekken mot Urke.

Klokka er no ca. 16.30. Temperaturen ute er +20 grader og no er det opplett, før i dag har det regna, så det vart ikkje plenklipping i dag heller. Eg tok den såkalla "fredagsvasken " i dag, dei siste vekene har eg vaska onsdag, og når ein rotar med bær og sylting etc. blir der eit visst behov.

Etter at eg hadde skrive blogg i går, ringde "snikkaren min" og fortalde at han hadde fått betennelse i høgre skuldra, derfor hadde han ikkje kome på "jobben".Eg skal innrømme at eg vart bekymra, ikkje berre for han, men for heile jobben som ventar her. Han hadde fått ei sprøyte med legen og skulle få ei til på fredag, så han trudde han kunne komme på mandag. Det var ein dag eg stod på tunet og såg på heile sulamitten, og tenkte: No må det berre ikkje skje noko- men det var det det gjorde. Så no er det ingen verken på tak eller vegger, så blir det spennande å sjå kva som skjer.

I dag har eg ikkje gjort så mykje anna enn å vaske og rydde og så hadde eg ein klesvask som måtte strykast. Eg må stryke sengetøyet mitt no når eg verken har trommel ellel snorer å henge opp på, berre eit stativ. Men det varer vel ikkje lenge før trommelen kjem, den er no kjøpt og betalt.

I dag klokka sju skal Marit og eg på Kunsthuset der det skal vere diktlesing og musikk og song. Vi håper det kan bli litt kjekt.Vi fekk no spesiell innbyding frå Ragnhild, det er mannen hennar som diktar.

I morgon er det trening igjen, men så er det "God helg!" til slutt.

Eg har mykje bær att å plukke. Den stikkelsbærsylta mi vart litt sur, så eg veit ikkje om eg skal lage meir av den sortenMen bæra skal plukkast.

Å klippe dei var berre kjekt for då hadde eg "FRED" av Arne Garborg på øyret, med ein fantastisk opplesar. Ein må no ikkje gløyme å vere litt kulturell innimellom. Apropos så skal eg på tur med pensjonistlaget den 31.august.

Det er mykje rips att på den einaste ripsbuska eg har att. Eg vil ikkje ha fleire.

Stikkelsbærbuska ser litt rotete ut,  eg klipper mange greier kvart år, men det kjem nye. Og her har skvallerkålen blanda seg inn også. Eg klipper greinene etter kvart som eg plukkar, og det kjem meir enn nok greiner att neste år.

Dette var ein liten avleggar frå eit stikkelsbærtre som eg fann. Eg visste ikkje om den høyrde med til naboen eller meg sjølv, men eg planta den og det viser seg at det er min sort. Naboen har gule stikkelsbær og dei er mykje søtare og betre enn mine. Så det hender at eg tek meg eit bær eller to over grensa.