Denne dokumentar-romanen er vel verd å lese.Dessverre er eg ikkje heilt fortruleg med den nye skannaren enno, så det blir eit foto av omslaget.
I denne boka blir vi kjende med ein del av Norgeshistoria som var nokså ukjend for meg. Handlinga går føre seg i Kirkenes frå ca 1880 og inn på 1900-talet, der legefrua Ellisif Wessel spelar ei viktig rolle.
Ellisif gifter seg i 1886 med søskenbarnet sitt som er lege, og dei reiser samme året til Kirkenes.Ellisif følgjer med mannen rundt om i heimane og har alltid ei hjelpande hand til dei som treng det. Og det er mange, for folk er fattigare og sjukare i denne delen av landet enn andre stader.
Då det vert sett i gang gruvedrift, står Ellisif på dei underbetalte arbeiderane si side,og jobbar for at dei skal organisere seg og kreve sin rett. Ho skriv i aviser, både lokale og riksdekkande, og etter kvart blir ho erklært kommunist,republikanar og motstandar av kyrkja. Ho får mange mot seg og må tole mykje motgang heile sitt liv.
Men ho har også dei som støttar henne, mellom anna diktaren Johan Falkberget.
Ein kan sjå at ho ikkje alltid var like taktisk, men eg kan ikkje seie anna enn at eg må beundre folk som har visjonar og arbeider hardt for å nå måla sine.
Les om henne på Wikipedia, eg kan ikkje skrive alt her.
Boka vert lesen av forfattaren, noko som eg var skeptisk til i begynnelsen, men det gikk heilt fint. Boka er "lettlesen" , og det er inga sak å henge med.
Kan tenkje meg at særleg den yngste av døtrene mine ville like denne boka.
Sjølv likar eg godt å lese "lærerike" bøker innimellom.
Les om Ellisif Wessel her: