Meir nostalgi.

1950-talet var det store tiåret for musicals;og tallause er dei song- og dansefilmane vi såg på kinoen i Valhall dei åra.Den tida var jo det å gå på kino stort sett det einaste underhaldnings-tilbodet vi hadde.Kinobillettane var heller ikkje avskrekkande dyre, 75 øre for born, og 1,50 kr for vaksne.Filmane vart viste i den store flatsalen i Valhall der det vart fyrt i to store, svarte rundbrennarar på kalde dagar, ein framme ved scena og ein bak ved døra. Midt i filmen var det pause, og då kunne det hende det vart litt bråk og tøys, men det gikk ikkje så lenge før vaktmesteren var på plass og snakka til oss.HAN hadde vi respekt for.Eg vart under ei durabelig skennepreike jaga på dør i full offentlegheit den gongen eg hadde "lurt" meg inn for å sjå SNEEN PÅ KILIMANJARO ca 14 dagar før eg fylte 16 år.