Dagbok 2018: 5.desember

Petra  Folkestadås (92)  kåserte ståande frå scena.

Klokka er 19.15, temperaturen er 0 grader C og det har kome ein god del våt, tung snø. Plogen har køyrt forbi i alle fall to gonger.
Eg var i stor tvil om eg orka å gå på pensjonistmøtet i kveld, for foten var vond og verkte meir enn eg likte. Talde lenge på knappane.
Einar kom innom ein tur på føremiddagen og fekk seg litt mat og kaffi. Han var i Ørsta på oppdrag, dvs. på jobb for NRK. Han skulle intervjue folk om den polske dama som har blitt borte i fjellet her, og som dei ikkje har funne att.
Eg ville meg i alle fall dusje, vaske håret og kle meg om- og etter å ha tatt eit par smertestillande tablettar bestemte eg meg for å fare på møtet. Eg ringde etter taxi, den kunne ikkje komme før15.45, men då kom han presis- med minibuss! Veit ikkje kor mange seter der var, minst 10, og eg var åleine. Heilt i orden for meg, eg kom dit eg skulle til rett tid.
Og ikkje før hadde eg sett meg ned så fekk eg eine tilbodet føre og det andre etter frå folk som ville køyre meg heim etter møtet.
Det vart eit kjekt møte, og når ein et julemat og drikk kaffi får ein god tid å prate med dei ein sit i lag med. Ved det bordet eg sat hadde vi mange emne oppe til diskusjon, både politikk, litteratur og mykje anna. Men då vi var komne til fotball var det på tide å fare heim. Det vart Matias som frakta meg, og då eg var heime att, såg eg at det var moka ein brei fin veg ned til trappa mi. Eg veit ikkje kven som har vore der, men har ein mistanke.
Siste par åra har eg tatt imot så mykje hjelp at eg får aldri takka nok for det. Eg hadde håpa på at eg skulle bli meir sjølvhjelpt no då er var rimeleg bra- og så fekk eg ein FOT igjen.
Bilen min er no hos broder Svein på Eid. Han vil komme oppover med den når vêr og føre blir litt betre.
Eg berre SAT på møtet i dag, men tok no notatar, så i morgon blir det å skrive igjen. LITT kan eg no bidra med.