Kanskje var byfogd Ludvig Dahls død på Hankø i august 1934 en tragisk ulykke, også for datteren Ingeborg som forsøkte å redde ham. Men underlig er det at Ingeborg, som var et spiritistisk medium, hadde forutsagt hans død - og at byfogdens livsforsikring var på samme beløp som hans kones underslag i byfogdkassen.
Ble Dahl drept av datteren? Tok han sitt eget liv? Eller ble han hentet av sine sønner i det hinsidige? I første omgang falt mistanken på Ingeborg.
Rettsprosessen som fulgte, er en av de mest spektakulære i norsk historie. Aller mest er dette likevel en gripende fortelling om en far, en mor, to døde og to levende barn som holdt sammen takket være Ingeborg.
................................................................
Dette er ikkje på nokon måte ein roman, men rein skir dokumentar. Personane blir nemnde med sitt rette namn-og ingen er anonym.
Ludvig Dahl var byfogd i Fredrikstad, og han hadde m.a. ei søster som var kunstner, Cecilie heitte ho. Cecilie Dahl har måla altartavla i kyrkja på Eid, om eg ikkje tek feil.
Siste delen av boka handla om rettsaka mot Ingeborg Køger. Det kan bli litt langdrygt, men det var rettsaka også. Heile 81 gonger måtte ho møte i retten.
I eit kapittel skildrar forfattaren tankar og idear som oppstod i mellomkrigstida, det var også interessant.
Boka er skriven på ein måte som gjer den lett å lese.
Eg syntest det var interessant å lese denne boka, men det er kanskje ikkje ei typisk "solsengbok".Les gjerne det Margrete har skrive på bloggen sin.
Rettsprosessen som fulgte, er en av de mest spektakulære i norsk historie. Aller mest er dette likevel en gripende fortelling om en far, en mor, to døde og to levende barn som holdt sammen takket være Ingeborg.
................................................................
Dette er ikkje på nokon måte ein roman, men rein skir dokumentar. Personane blir nemnde med sitt rette namn-og ingen er anonym.
Ludvig Dahl var byfogd i Fredrikstad, og han hadde m.a. ei søster som var kunstner, Cecilie heitte ho. Cecilie Dahl har måla altartavla i kyrkja på Eid, om eg ikkje tek feil.
Siste delen av boka handla om rettsaka mot Ingeborg Køger. Det kan bli litt langdrygt, men det var rettsaka også. Heile 81 gonger måtte ho møte i retten.
I eit kapittel skildrar forfattaren tankar og idear som oppstod i mellomkrigstida, det var også interessant.
Boka er skriven på ein måte som gjer den lett å lese.
Eg syntest det var interessant å lese denne boka, men det er kanskje ikkje ei typisk "solsengbok".Les gjerne det Margrete har skrive på bloggen sin.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar