Bok nummer 37: Den skogen.

Dette er ikkje ei vanleg krimbok med heltar og skurkar. Eg vil heller kalle den ein roman der mystiske,dramatiske og grusomme ting skjer. Historia blir fortalt med stort alvor, der skuld og skuldkjensle står sentralt.Personane må gong på gong velje kva veg dei skal gå; om dei skal gjere det som er "rett" eller om dei skal ta andre omsyn. Eit anna spørsmål som melder seg er:Kor langt kan eit menneske gå for å verne om sine eigne born? Her er mange parallellhandlingar, noko som av og til gjer det vanskelig å henge med når ein ikkje har det skrivne ord og halde seg til.Det er også ein del namn å halde orden på.Boka kan somme gonger virke langdryg, men den er på alle måtar lesverdig. Vi slepp dei vanlege krim-klisjéane , språket er veldig korrekt. Vi får forklaring på det meste til slutt-likevel er ikkje alt som det skal.
Eg trur denne boka vil falle mest i smak hos vaksne lesarar som likar å tenkje sine eigne tankar mellom linjene.