Camilla Læck-berg blir ofte kalla Sveriges nye krimdronning og kanskje er ho det?
Det er ikkje så lenge sidan eg las Havfruen, og denne boka er bygd opp på samme måten.Vi har ein allvitande forteljar som bevegar seg i notid og fortid og i inn dei fleste familiar.Vi får såleis heile historia fortalt, litt etter litt.Vi får også innblikk i politimannen Patricks familie og privatliv.
Eg brukar å seie at ein krimroman bør ha fokus, denne har for såvidt det, men her er vel mange digresjonar som ikkje har med saka å gjere.Og så irriterer eg meg litt over forteljaren sin hang til å kommentere, gi oss inn med teskei liksom.
Romanen må ha ei logisk løysing. Her set eg eit lite spørsmålsteikn.
På den andre sida er det mange galne folk i verda! Ein viss logikk må der i alle fall vere sidan eg nokså tidleg forstod kven mordaren var.
Eg føler at det er noko "gale" med språket,det virkar svært kvardagsleg og enkelt,på grensa til det banale.Men det kan også vere opplesaren som ikkje held mål.
Boka er lettlesen og nesten overtydelig.
Mitt råd:Les den som avslappande underhaldning.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar