Som de veit les eg mykje krim, altfor mykje vil eg seie. Og mange av bøkene er til forveksling like.Denne er ikkje lik dei andre. Tenk deg ein krim-roman utan patologar som undersøker ille tilreidde lik, utan DNA-profilar, GPS, datamaskiner og mobilar. Heilt utenkelig i våre dagar.
Forfattaren av denne boka er eigentlig historikar, med den 2.verdskrigen som spesialfelt, og dette er den første romanen hans.
Han har lagt handlinga til Oslo i 1968, og det i seg sjølv er interessant. Språket er som i ein klassisk (gammaldags) krimroman. Folk snakkar høflig til kvarandre, og tiltalar kvarandre med De og etternamn.Slik ein faktisk gjorde i 1968. Ja, det er så autentisk at eg rett og slett er imponert. Sjølve mysteriet er av typen "Det lukkede roms gåte", der berre ei handfull menneske er mistenkte. Og under oppklaringa kjem det fram historier frå krigen, så der har forfattaren fått bruk for historiekunnskapen sin.
Om boka er så veldig spennande, er eg ikkje så sikker på, men eg vart i alle fall inspirert til å lese den på relativt kort tid. ( Har lata med skikkelig og lagt ute i sola og lese dei siste par dagane.)
Det som imponerer meg med denne boka, er først og fremst språket, tidskoloritten og det at den er så "ryddig", alt blir oppklart og forklart. Her er også element av humor. I eit nokså langt etterord fortel han om korleis han er blitt inspirert til å skrive boka. Det er Nils Nordberg som les lydbokversjonen-og han les godt.
(Har problem med scanneren, derfor dette dårlige bildet av boka)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar