Bok nr.79:Dødstårnet.

I min barndom og tidlege ungdom hadde vi ikkje TV i Norge.Og på radioen var det ein norsk kanal å høyre på. Og den brukte vi alle flittig. Det vi gledde oss til mens vi var små, var laurdagsbarnetimen frå klokka 18-19.Då var det som regel "høyrespel" som  gjekk som framhald frå veke til veke.Seinare kom det kriminalhøyrespel for vaksne(og barn) -og det var noko alle høyrde på og såg fram til.Det var så spennande at det var nesten ikkje til å halde ut.Den første serien eg hugsar var den om detektiven Paul Temple, seinare kom serien God aften! Mitt navn er Cox.De finst sikkert liknande ting på radioen no også, men eg er ingen radiolyttar. Her går det i TV og lydbøker.

Eg må innrømme at det var ved eit feiltak eg kom heim med høyrespel frå biblio, og eg vil ikkje påstå at eg er overbegeista for denne forma for lydbok, men litt nostalgisk var det i alle fall.Sjølv om både forma og innhaldet var noko passé.

Verre var det at sidan eg ofte brukar lydbøker som sovemiddel, vart det lite søvn sist natt, for best som dei ropte og smelte med dører, sette det inn med syntetisk sekkepipemusikk. Klokka 4 stod eg opp og fann ei bok eg hadde lese før og somna i løpet av 5 minutt.

Høyrespelet var kort. Berre 3 CD-ar.