Øystein Wiik har skrive fire kriminalromanar så langt, og no har eg lese alle. Rett nok ikkje i rett rekkefølge, men det går bra.
Bøkene er:
1. Dødelig applaus (2010)
2. Slakteren (2011)
3. Hvit panter (2012)
4. Casanovasyndromet.(2013)
Dette er ikkje vanlige kriminalromanar, men meir som eventyrbøker. Og eg tek ingen ting heilt alvorlig. Bøkene er groteske og forferdelige på mange måtar, men det er også dei norske folke-eventyra. Eg har fryda meg over desse bøkene.
Fordi forfattaren skriv så utrulig bra. Skildringane hans av menneska, naturen og miljøet er eminente. Metaforane og andre samanlikningar er nye og uventa- ingen klisjear her, nei.
Handlingane kan vere litt vanskelige å henge med på om ein ikkje les bøkene i eitt jafs. Her er mange paralle historier, som til slutt blir vevd saman.
Eg anbefaler desse bøkene for dei som ikkje er altfor fintfølande, for her er ein del groteske scener.
Solveig har nylig skrive om boka også.
NB: Sjølv om eg likar å lese slike vanvittige bøker innimellom, set eg sjølvsagt pris på å lese meir seriøse bøker. Alt til si tid.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar