Denne boka er relativt kort, berre 6 CD-plater.Likevel har eg brukt ein del tid på å lese den.
Til ei øy på Nordvestlandet kjem det ein dag ein mann gåande langs stranda, han har ein pappkoffert i eine handa og ein hatt på hovudet. Det nye namnet hans er Ulf Vågsvik, kva han heitte før får vi aldri vite. Han har vore på ei lang reise gjennom jungelen på elva Oridongo, og no er han på veg til Berit, ei enke som bur på den vesle staden på øya. Vi plar ofte seie at det er litt Elling i oss alle, og denne mannen har fått sin del.Det er han sjølv som fortel historia si i "jeg"-form. Av og til vender han seg til Berits døde mann som han har stor sympati for. Til å begynne med er fortellinga nokså stilleståande, men etter kvart skjer det dramatiske ting i det vesle samfunnet.Det er likevel ikkje sjølve hendingane som er det viktigaste i denne boka, det er vel det ein kan kalle ein psykologisk roman.
Ingvar Ambjørnsen skriv godt, og opplesaren Håvard Bakke er heilt eminent, så eg vart totalt fengsla av denne intense teksten.Tidvis kunne den minne om Vesaas.
NB: De treng ikkje å leite etter Oridongo på kartet.
Eg slo så vidt opp boka på Internett, men las ikkje mykje av det som stod der. Somme gonger vil eg berre stole på mi eiga meining.Og denne boka greip meg.
(De må ikkje sjå på det eg skriv som "bokmeldingar"-det er berre mi høgst personlege meiningar om bøkene eg les.)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar