Kjøkkenhistorier

Som de veit er eldste dotter mi svært interessert i alt som har med kjøkken å gjere, og for tida er det særleg komfyrar som har fanga interessa.No har ho utfordra meg til å skrive litt om dette temaet på bloggen.
Eg hugsar korleis det var på sjukehuskjøkkenet der mor mi jobba, før dei fekk elektrisk komfyr. Då hadde dei ein stor komfyr som dei fyrte med kol.Kolet vart oppbevart i skuffer nedst i komfyren. Eg treng vel ikkje å seie at det var ein varm jobb å lage mat der.
Men drog ein ut kolskuffa, kunne ein finne anna enn kol, for der likte sjukehuskatten seg så godt i varmen. Ja, dei hadde verkelig ein katt på kjøkkenet, og han heldt regionen fri for rotter og mus. Ingen såg noko rart i det den gongen.Men eg veit ikkje om jaktinstinktet var på topp, for han var ganske så velfødd.
Sjukehuset heldt seg også med grisar. Det kom to søte grisunger ein gong for året og dei fekk matrestar frå sjukehuset - trur neppe dei kjøpte mat til grisane. Og så vart dei slakta og brukt til mat.
Seinare fekk dei elektrisk komfyr, og det var eit stort framsteg. Den inneheldt mellom anna to store steikomnar.
Mor mi , som var kjøkkensjef på den tida, miste ikkje fatninga så lett. Heller ikkje då doktor Lygonis, som var grekar, kom med ein grisunge som han ville at ho skulle steike til han.Han hadde ikkje stor nok steikomn. Mamma tok utfordringa på strak arm. Men likte det gjorde ho ikkje!