Dagbok 2022: 6.februar

 

Klokka er no 16.50, temperaturen er + 1 grad og det snør. Utan stopp. Det var litt fint på føremiddagen og det såg ut som vi kunne få litt sol i dag. Eg lurte på kva eg  skulle bruke dagen til, sidan eg ikkje kan gå tur. Til vanleg tek eg ein lengre tur om sundagane viss eg ikkje har noko anna å gjere. 

I dag var det smått med brød til frokosten. Eg hadde sikkert funne både det eine og det andre i fryserane mine, men eg bestemte meg for å bake nye brød. Har slikt å gjere. Eg sette brøddeigen og mens den heva, rakk eg godt å moke heile tunet, dvs. Helge Lid fresa vekk det som plogen hadde lagt opp. Då eg var nesten ferdig kom sola fram. Men det varte ikkje lenge før det lava ned igjen. Eg tenkte at eg kunne moke ein gong til, men slo det frå meg då det berre kom meir og meir snø. Eg kan ikkje hugse at det har snødd så mykje før. Men her ligg ikkje så mykje snø på markane, sida det har vor grønt mellom snø-ridene. Ja,ja, det er vel ikkje berre eg som er lei no.

 Eg fekk no baka og steikt brøda mine, men har ikkje smakt dei enno. For eg vart tidleg middgassvolten på grunn av den lette frokosten. I dag hadde eg restar frå kjøtkakemiddagen som Einar og eg hadde på fredag. Eg vart skikkeleg mett, og sette meg inn i godstolen og skulle sjå eitkvart på TV. Det varte ikkje lenge før eg  sovna skikkeleg, heldigvis hadde eg sett frå meg kaffikoppen. No har eg tømt oppvaskmaskina og rydda litt. Men eg går ikkje ut og mokar meir snø i dag; eg håper heile tida at det skal gå over i regn. 

Foten min er akkurat som før, den er ikkje vond når eg sit i ro, men litt vond når eg går. Eg skulle få innkalling til røntgen,  det kan no ta si tid, men som regel må ein ikkje vente så lenge. Eg har vore på røntgen med beina mine fleire gonger, og det er no ikkje noko å kvide mot. Håper berre ikkje dei finn noko som skal oprerast. 

Elles så driv eg og øver på spanskleksa i tide og utide. -Eg fann eit lestepar som eg hadde strikka, men andre lesten var ikkje heilt ferdig for eg fekk ikkje tak i rette garet. I går greidde eg å fullføre lesten når eg brukte små nøste med restegarn. Blei nesten heil fin.Eg har ikkje så mykje spennande å fortelje  for tida. Det ser dokker.Men det er no eit livsteikn.