Handlinga går føre seg på slutten av 1800-talet, og romanen har delvis form som eit brev frå lensmannen til broren. I brevet fortel lensmannen om eit drap han har oppklara, samtidig som han tek eit oppgjer med broren. Alt blir avdekt undervegs, noko som er forventa i ein avslutta roman. Men romanen er berre delvis eit brev, for forma skiftar med vekslande synsvinkelbruk. Dette er greitt nok, men eg skulle ønske brevet hadde vore sett i kursiv eller noko for å skilje det frå resten av teksten.
Sjølve mordgåta er lett å gisse etter relativt kort tid, men boka har likevel eit særpreg som gjer den spesiell og leseverdig. Eg har liggande ei bok til av same forfattar, og eg må seie eg er spent på å sjå korleis stilen vert vidareført.
Denne boka har eg lese på papir, det går vesentleg fortare enn å lese lydbok. Eg har kopiert det Margrete skreiv om boka, sidan eg stort sett er samd i det ho skriv.
Ti å begynne med synest eg boka verka litt for "lett" men den kom seg etter kvart. Litt spesielt å lese krim utan dei vanlege hjelpemiddela som data, mobil, overvåkingskamera og slikt som politiet no kan bruke. Lensmannen i boka finn løysinga ved å snakke med folk og ved å observere. På slutten kom eg til å tenke på ein annan boktittel: "Forbrytelse og straff". Eg likte boka og anbefaler den til andre som gjerne les litt annleis "krim".
Krimsjangeren er blitt så mangslungen etter kvart at eg heller ville kalt denne boka "Roman om en forbrytelse" slik somme krimforfattarar gjer.
Eg las nettopp at forfattaren fekk Rivertonprisen for debut-boka si. Bra!
Har bok nr.2 liggande, den skal eg også lese på papir.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar