Gjennom sin mer enn tre tiår eldre professorelsker rekrutteres Cambridge-studenten Serena Frome til en stilling i MI5. Året er 1972. Den kalde krigen er på langt nær over. Englands legendariske etterretningstjeneste er fast bestemt på å styre den intellektuelle diskusjonen gjennom å støtte forfattere hvis politiske standpunkt sammenfaller med regjeringens. Serena skal sørge for å oppmuntre østblokkritiske skrivetalenter. Operasjonen får dekknavnet «Søtmons».
Serenas lidenskap i livet er litteratur, og hun er den perfekte kandidaten til å infiltrere kretsen rundt den unge aspirerende forfatteren Tom Haley. Men hun gjør jobben litt for godt. Først forelsker hun seg i tekstene hans. Deretter forelsker hun seg i mannen. Snart blir han vellykket heltidsforfatter, uvitende om at han er finansiert av etterretningen.
Hvor lenge kan Serena holde oppdraget hemmelig? Hvor lenge kan hun skjule sin egentlige identitet? For å finne svar på spørsmålet må Serena bryte etterretningstjenestens regel nummer en: ikke stole på noen.
.....................................................
Denne boka lånte eg ein dag eg ikkje fann noko anna på biblioteket. Eg hadde ingen forventningar til boka, og når ein stiller heilt blank, blir ein ofte positivt overraska. No er dette ikkje noko litterært mesterverk, heller ikkje ein bestseller, men boka er velskriven og litt spesiell. Den handlar mykje om politikk, men mest om litteratur, om det å skrive. Ein av hovudpersonane er forfattar, og vi får resyme av fleire av novellane han skriv. Er der likskapar mellom livet han lever og det han skriv? Kvar hentar skribenten idear, korleis brukar han sitt eige og andre sitt liv i litteraturen? Fleire gonger mens eg las boka tenkte eg: "Dette har eg lese før", og eg er enno ikkje sikker på om eg har lese boka for lenge sidan ,sjølv om det er svært lite sannsynleg sidan den kom ut i 2012. Den ligg i alle fall ikkje på bloggen min.
Serenas lidenskap i livet er litteratur, og hun er den perfekte kandidaten til å infiltrere kretsen rundt den unge aspirerende forfatteren Tom Haley. Men hun gjør jobben litt for godt. Først forelsker hun seg i tekstene hans. Deretter forelsker hun seg i mannen. Snart blir han vellykket heltidsforfatter, uvitende om at han er finansiert av etterretningen.
Hvor lenge kan Serena holde oppdraget hemmelig? Hvor lenge kan hun skjule sin egentlige identitet? For å finne svar på spørsmålet må Serena bryte etterretningstjenestens regel nummer en: ikke stole på noen.
.....................................................
Denne boka lånte eg ein dag eg ikkje fann noko anna på biblioteket. Eg hadde ingen forventningar til boka, og når ein stiller heilt blank, blir ein ofte positivt overraska. No er dette ikkje noko litterært mesterverk, heller ikkje ein bestseller, men boka er velskriven og litt spesiell. Den handlar mykje om politikk, men mest om litteratur, om det å skrive. Ein av hovudpersonane er forfattar, og vi får resyme av fleire av novellane han skriv. Er der likskapar mellom livet han lever og det han skriv? Kvar hentar skribenten idear, korleis brukar han sitt eige og andre sitt liv i litteraturen? Fleire gonger mens eg las boka tenkte eg: "Dette har eg lese før", og eg er enno ikkje sikker på om eg har lese boka for lenge sidan ,sjølv om det er svært lite sannsynleg sidan den kom ut i 2012. Den ligg i alle fall ikkje på bloggen min.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar