Bok nr.46 - 2013; Hånden

Dette har eg henta frå nettet og ser ingen grunn til å legge til noko meir.Kunne like godt ha skrive det sjølv.Eg kan legge til at etterordet av Jørn Lier Horst var ei god analyse av heile serien om Kurt Wallander.

 

For fire år sidan gav Henning Mankell ut den siste boka i Wallander-serien; Den urolige mannen. Den boka var eit vemodig og definitivt farvel med Kurt Wallander. Hånden, som nettopp er utgitt på norsk, er eit hyggeleg gjensyn med kriminalførstebetjenten. Kronologisk kjem denne rett før Den urolige mannen.

I denne korte romanen (som er meir som ei lang novelle) snublar Wallander bokstaveleg tala over ei sak. Han snublar i noko han trur er ei rot eller ei gammal rive, men det viser seg å vera skjelettet av ei hand. Liket har vore nedgravd lenge, truleg i fleire tiår - og etter ei stund finn etterforskarane enno eit lik. Kven var desse menneska? Kvifor har ingen meldt dei sakna? Det vert ei vanskeleg oppgåve for Wallander og kollegaene hans når dei lyt grava i fortida for å finna svar på mysteriet.

Kurt Wallander er ein krimhelt eg er veldig glad i og eg tykkjer Henning Mankell er ein eminent forteljar.
Hånden er eit triveleg og uventa gjensyn med Wallander, - og passar nok best for alle dei som har lest heile serien (10 bøker) tidlegare. Lydboka er på kun omlag tre timar og eg høyrde heile boka samanhengande medan eg gjekk tur ein kveld. Det vart ein fin tur. Ola G. Furuseth har ei behageleg, tydeleg og roleg stemme som passa godt til stemningen i boka, og som gjorde Hånden til ei verkeleg god leseoppleving.

Jørn Lier Horst har skrive eit fint etterord til Hånden. Horst fortel at han las den fyrste Wallander-boka Morder uten ansikt medan han var student på Politihøgskulen:

"En slik politimann ville jeg også bli. En etterforsker med samvittighet, integritet og menneskelighet og med tro på at han kan være med å skape en bedre verden. Slik sett var det Kurt Wallander som var med på å stake ut min karrièrevei i politiet."