Bok nr.36 - 2013: Adam og Eva

Eg har lese nesten alle Arto Paasilinna sine bøker-med stor glede. Men for kvar bok har eg tenkt: No kan han ikkje skrive fleire bøker i denne sjangeren utan å gjenta seg sjølv eller utan at det blir berre dumt. Men så kjem der nye bøker som er like bra som dei han har skrive før, og ein må berre gi seg over. For ein fantasi! For ei fortelleglede! I sitt nesten "troskyldige språk, fortel han den eine historia meir fantastisk enn den andre. Kvar tek han det frå?

Men under all fantasien og eventyret, aner vi samfunnsskildring og kritikk. Hadde det vore berre tull, hadde det ikkje vore SÅ morsomt.

Språket er godt, opplesaren flink, og i det heile tatt. Les gjerne det som Solveig har skrive om boka på sin blogg.