Eg skal innrømme at eg var frista til å legge frå meg denne boka etter å ha høyrt eit par plater. Ikkje berre var her mange namn å halde greie på, men Bjørn Sundquist las med ein påtrengande nordnorsk aksent. Så tenkte eg at eg kunne gi boka ein sjanse til, og etter kvart hang eg med. Fortellinga balanserer hårfint mellom tragedie og komedie; ein veit ikkje alltid om ein skal le eller gråte, for det som skjer er slett ikkje så morsomt. Men alle har vi vel vore i ein situasjon som eigentlig er trist-men så ser ein også det komiske i det som hender. Det har i alle fall hendt meg. Då eg, etter å ha lese ut boka, slo opp på nettet, såg eg at den hadde fått terningkast 6.I staden å skrive om kva boka handlar om, legg eg ut ei lenke.
Det eg "lærte" av boka er at ein skal ikkje vere så redd for kriser, at problema kjem til overflata og blir synliggjort er ofte det beste som kan skje. Ordet krise kjem av det greske ordet katarsis som tyder rensing.
Eg har ikkje lese noko av denne forfattaren før, men veit at han har skrive ein del bøker for barn.
http://www.bokklubben.no/SamboWeb/produkt.do?produktId=2611870
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar