Bok nr.42 - 2012: I havet er det krokodiller.

Frå nettet:
En kveld som alle andre kvelder ber Enaiatollah Akbaris mor ham love tre ting: Aldri bruke narkotika. Aldri bruke våpen. Aldri stjele. Han lover å gjøre som hun sier. Dagen etter har hun dratt sin vei. Enaiatollah må klare seg alene. Han tror han er ti år gammel.
Reisen mot friheten går via Iran, Tyrkia og Hellas, hele veien med trusselen om arrestasjon hengende over seg. Enaiatollahs reise er en dramatisk odyssé i et landskap der farene lurer bak hver sving – men også i en verden full av lojalitet og vennskap blant mennesker som deler den skjebnen det er å være på flukt.
Etter fem år kan Enaiatollah Akbari igjen leve et vanlig liv som andre tenåringer. Dette er hans historie, og samtidig et høyst aktuelt dokument om skjebnen til stadig flere mennesker som av forskjellige årsaker er tvunget til å forlate sine hjem til fordel for en usikker skjebne i ukjent land.

No har eg lese ut enda ei lita bok-denne var på 4 CD-plater.På omslaget står det at det er ei historie frå verkligheita, og det kan det godt vere. Det finst kanskje mange histrier som denne? Hovudpersonen, den unge Einaiatollah Akbaris frå Afghanistan fortel historia si til den italienke forfattaren.
Historia er dramatisk og forferdelig på mange måtar, men fortalt på ein troskyldig og tilforlatelig måte. Boka er til tider ganske morsom - og veldig sjarmerande.Den fortel om eit stort og vanskelig problem på ein enkel og barnlig måte som får lesaren til å tenke litt annleis enn før. Kanskje.For meg vart den viktigaste bodskapen denne:" Gi aldri opp same kor håplaust det ser ut!" Hovudpersonen i boka ser alltid nye utvegar og muligheiter same kor svart det kunne sjå ut. 
Eg anbefaler denne boka.Opplesaren les utrulig godt etter mi meining.
Trur denne boka kunne fungere som "ungdomsbok" også, men no har eg lite peiling på kva ungdom les i desse dagar.