Eg likte godt dei første krimbøkene av Arnaldur Indridason. Eg likte den aldrande politimannen Erlendur og filosoferingane hans om den gamle og den nye tid, forteljingar og folketru frå Island i gamle dagar osb.
I dei to siste bøkene har Erlendur vore bortreist til ein stad på austkysten av Island, og ingen høyrer noko frå han. Eg saknar han ! Mens Erlendur er borte, er det dei yngre politimennene i Reykjavik som må ordne opp, denne gongen er det Sigurdur Oli som er hovudpersonen.
Det er eit moderne Reykjavik vi møter i denne boka, der handlinga er lagt til tida rett før den islandske økonomien braut saman. Her er det mykje som skjer; her er folk som driv med partnarbyte, og andre som pressar dei for pengar. Har er ein uteliggar som har vore utsett for incest i barndommen av ein stefar som dreiv med barneporno osb. Men framfor alt handlar det om økonomisk kriminalitet. Og når det gjeld meg og økonomi, så er eg ikkje på rette sporet. Forstår meg lite på det, og har lita interesse av det.(Det forhindrar ikkje at andre synest det er interessant). Her er mange trådar, og alle blir på ein måte nøsta opp til slutt, men for meg vart det for mange personar og namn å halde styr på. Dessutan irriterer det meg litt at forfattaren heile tida må kommentere og forklare det som skjer. Men innimellom glimtar Indridason til med sine gammelmodige og poetiske skildringar.
No ser eg ikkje bort frå at eg hadde likt boka betre om eg hadde lese den meir i samanheng. Har sagt det mange gonger før, men bøkene blir best når ein les dei mest mulig i samanheng.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar