Dagbok 2018: 13.desember

Klokka er no 18.00. Vêret er som før, klårt og kaldt, minus 5 grader no. Det er sol somme stader i bygda og i Volda, men her er det berre fjelltoppane som vert opplyst.

I går kveld vart eg sittande opp e til nærmare halv to og sjå TV og strikke. Foten min var bra då, men i dag har det vore veldig vondt, særleg i venstrefoten, den som vart sist angripen. Eg hadde problem med å gå over golva. Men etter kvart kom eg meg ned i tilbygget, der eg har eit lite ryddeprosjekt. Då ringde Solveig nabo og spurde om eg ville vere med henne og handle. Eg hadde ei handleliste så lang som eit vondt år liggande på benken, så eg ar sjeleglad. Vi reiste bort i Furene, der vi handla på Felleskjøpet og på Plantasjen; eg kjøpte blant anna ein gravkrans, det gjorde ho også. 

Mat handla vi på Kiwi, så no har eg eit lite lager, og eg skulle finne på å lage noko. Så langt var alt vel og bra-men så var det foten ! Eg har forstått at han helst vil vere heilt i ro. Eg blir litt mismodig, for sist sundag følte eg at eg var heilt bra, og no er den verre enn nokon gong. Eg prøvde å sette meg i ro, men fann ut at eg måtte prøve det nye pussemiddelet eg hadde kjøp. Bistro heiter der. Eg hadde ikkje stor tru på at det kunne vere så effektivt, men det vart eit bra resultat med eit minimum av innsats. I fyringssesongen veit eg at glanset forsvinner fort, men eg har i alle fall PUSSA, så eg har gjort mitt. 

Eg hadde sett meg til å lese i ei bok, men ville berre sovne, så eg måtte gjere noko igjen. No har eg tatt dagens andre dose av smertestillande, så eg får kanskje ei bra stund. Kan ikkje ta meir enn 6 Paracet for dag. Då den første foten kollapsa sat eg ute på Heimen, og somme gonger måtte eg "låne" tablettar med sjukepleiarane, så det var vel like gale då, men ein gløymer fort.

Det er ikkje til å tru, men i morgon er det fredag igjen, og mandag kjem Ingeborg heim. Trur ikkje nokon må rekne med at eg får gjort så mykje til jul, men eg skal ta ein prat med legen min, kanskje har ho ein medisin å foreslå. Måtte ei av dei jamaldra venninnene mine i dag, ho som har vore på Hawaii, ho fortalde at Agnes også var plaga med knea og ho skulle på røntgen. Eg var på røntgen med første foten, og der fann dei ingen ting.