Dagbok 2017: 17.desember.

Klokka er ca. 20.30, utetemperaturen er +4 grader og snøen smeltar. I dag tidleg såg eg tendensen, så eg brydde meg ikkje med å mòke den snøen som kom i går kveld, det var ikkje så mykje heller.
No kom eg nettopp heim att frå besøk på Ørstaheimen, gjekk ned litt tidlegare enn vanleg og vart ikkje så lenge som eg plar. Eg ringde Nils før middag, då var han ikkje i form, så han ville ikkje  ha besøk av andre enn meg i dag. Og vi som hadde hatt det så kjekt i går! Ja, det vart kanskje litt for "kjekt" for han, for han var nok heilt utsliten, sov til 10.30 i dag.
Men då eg kom ned i ettermiddag var han relativt bra. Han såg heile handballkampen, mens eg sovna i godstolen. Ikkje så rart, eg la meg seint i går og stod opp til vanleg tid i dag. 
Dessutan har eg styrt på i dag. Baka brød, og så støvsugde eg alle teppegolva. Blant anna.
Men etter kampen då dei kom med kveldsmaten var Nils heilt gåen igjen. Han er ikkje sterk, og treng mykje kvile og søvn. Så han er vel fornøgd når han får vere på Heimen og ha rom for seg sjølv.
I dag hjelpte eg til så han fekk barbere seg; velstelt vil han vere uansett. Og han blir vaska og stelt og får reine klede så ofte han treng det. Eg tek skittentøyet med heim og vaskar det. Rasmus hadde ringt i dag, men dei to yngste gutane måtte snakke med farfaren før Rasmus slapp til.
Det har ikkje vore noko snakk om jula og om at han skal heim til jul, eg trur ikkje det blir aktuelt. Det blir for slitsomt for pasienten, og ikkje har han lyst heller. Han er fornøgd når han får ligge i senga, får medisin og slepp å verke. Det blir ikkje så annleis for oss å "feire" jul der ute enn det hadde blitt å vere heime. Vi har vore i lag alle juler sidan 1959, og får vere glade for at vi har fått så lang tid i lag.
Nils et i alle fall når han er der ute, så han er ikkje blitt skrinn.