Dagbok 2017: 11.desember

Klokka er 20.40, temperaturen ute er minus 4 grader, det er nysnø, stjerneklårt og heilt nydeleg ute. Eg kom nyss vandrande heim, etter å ha besøk Nils nokre timar. Han var så glad fordi han hadde fått klipt seg i dag. Det kjem frisørar til Ørstaheimen kvar 14. dag, så då er det berre å skrive seg på lista. Men det er slitsomt å klippe seg! Eg kom mens han åt middag, og etter at han hadde ete, fekk han legge seg å sove ein halv times tid. Då kom han seg. Eg sette meg i godstolen med lydbok, eg hadde også behov for ein pause,- det var berre det at øyreproppane var kaputt.

Etterpå såg vi TV og prata slik vi plar og så kom kveldsmaten klokka 19, fire halve skiver med godt pålegg gjekk ned på høgkant. Så hjelpte eg til slik at han fekk pusse tennene før eg gjekk i 20-tida. Han synest han har det godt på heimen, slik han er no. Legen kjem innom avdelinga hans i morgon, så då kjem det an på kva ho seier. Sjølv seier han at han er "friskare" no enn då han reiste heimanfrå.

Han hadde hatt besøk av Solfrid i dag. Ho er ei god støtte for oss begge.

I dag vakna eg av at leigebuaren skrapa bil og mòka snø. Eg hadde sett mobilen på vekking, men det hadde han visst gløymt. La meg seint i går kveld /natt.Eg heiv på meg klede og kom meg ut. For å oppsummere kort, mòka eg snø det meste av tida før eg gjekk utover til Nils litt før halv fire. For mens eg fekk snøen unna ein stad, hopa den seg opp andre stader. Eg sa det for nokre dagar sidan at no ønskte eg snø, for eg trong mosjon. Der fekk eg den. 

Torbjørn nabo meinte at bilen måtte inn i garasjen, så han fekk frese tune, vi eig ein fresar i lag. Bilen har stått ute veldig lenge, den siste tida med topphatt. Nils har masa om at den måtte inn, men eg har hatt så mykje styr i garasjen at der var rett og slett ikkje plass. Men så tok eg meg på tak og rydda enda litt til, og fekk av bilen topphatten etc. og så skulle Torbjørn rygge den inn.

Då var batteriet flatt. Men her i "pensjo-gata" har vi alle slags folk, og Torbjørn snakka med Einar bilmekanikar, som køyrde bilen sit hit, brukte startkablar og rygga den inn i garasjen. Så henta han ein batteriladar, den virka ikkje. Men trur de ikkje han fann vår! (Eg finn ingen ting i alt garasjerotet). Eg måtte ringe til Nils å fortelje at no var bilen trygt teken hand om. Ja, eg seier som så mange gonger før: Vi har fantastiske naboar her i gata. Veit ikkje kva eg skulle gjort utan dei.

I morgon førmiddag er eg invitert på biltur til Volda med ei venninne, viss eg ikkje blir tilkalla til Ørstaheimen for å snakke med legen. Ein veit aldri.