Dagbok 2017: 3.oktober.

Klokka er 18.35, temperaturen er + 10 grader og det har striregna det meste av dagen.
Eg stod opp som vanleg i dag, gav Nils medisin og mat på senga og let han bli liggande mens eg gjekk ut og plukka nedfallseple. Plukka to breiddfulle "vaskefat" (plastbaljar) som eg pressa i jusmaskina, så no har vi rikeleg eple-jus i frysaren. Epla er ikkje så store og fine at det er freistande å lage eplekaker.
Akkurat då eg var ferdig kom Marit og spurde om eg trong handle noko i dag, ho skulle ned på Kiwi. Det var kjempeflott for meg, for eg var lens for H-melk, noko Nils er avhengig av.
Nils skulle ligge til eg kom opp att, sa han.
Eg fekk handla det eg skulle, men gløymde poteter, for det hadde eg ikkje skive på lappen min.
Nils var framleis veldig slapp og trøytt, men kom seg opp og inn i stolen sin. Eg varma suppa/ grauten frå i går og den åt han til lunsj.
Eg sette i gang med å lage fiskegrateng, for til den treng vi ikkje poteter; eg har så mykje makaroni i at poteter er overflødig. Men rå-raspa gulrøter må vi ha, eg hadde heldigvis ein pose på lager. Fisken var to av dei fire filetane som Nils skar sundag. Det vart sjølvsagt ein ganske stor porsjon, men så har vi ein dag til-minst. Nils åt og likte maten. Men først hadde han tatt to tablettar for å komme i form og så hadde HBO vore her.
Men eg hadde litt av ein jobb med å rydde kjøkkenet. Det er ein del rot som følgjer med når ein lagar grateng, og i tillegg pressar eple. Eg hadde ein diger oppvask som eg tok med hand i staden for å fylle opp att maskina som eg nettopp hadde tømt.
I dag har eg også vondt i foten; hofta og kneet verker. Eg sa det i går kveld: No verker eg såpass i kroppen at NO kjem regnet- og det gjorde det. Det er likevel ein bagatell i den store samanhengen.
Eg har ikkje mosjonert i dag, viss ikkje det å springe opp og ned kjellartrappa ørten gongar kan reknast for trim ?
I morgon skal Den internasjonale eldredagen markerast på kulturhuset. Eg veit enno ikkje om eg skal gå, for eg likar ikkje at Nils vert heime åleine såpass lenge. Men viss dei ikkje kjem frå Møre-Nytt må eg vel stille opp.
No er Nils såpass i form at han skal barbere seg. Vi har funne ein måte å gjere det på som er rimeleg avslappande. Eg stiller som assistent.