En hakawati er en historieforteller. Osamas bestefar var en av de beste, og han var viden kjent for sine fortellinger om Libanon, den tyrkiske krigen og hvordan han fikk tilnavnet al-Kharrat, skrønemakeren. Nå er Osama vendt tilbake til Beirut fra USA. Hans far ligger for døden. Familien samles rundt sykesengen og gjenoppdager det som har betydd mye for dem; sladder, latter og - nettopp - fortellingene. Også det libanesiske folket og deres kamp for overlevelse skildres med stor innlevelse. Rabih Alameddine viser at han er en ekte hakawati og veksler mellom samtidfortelling, fabler og gamle legender. Boken er på en og samme tid en gripende og sterk familiekrønike og vår tids Tusen og en natt.
................................................................
Eg begynte på denne boka under tvil, fordi eg ikkje hadde noko anna.Eg har ikkje så mykje tid å lese, så mange dagar blei det nesten ingen ting. Eg kom meg gjennom dei 18 CD-ane på ein måte, men har litt problem med å vurdere boka. Rammefortellinga er grei, den handlar om familien til Osama og heile slekta. "Fortellingane" som dukkar opp både titt og ofte har eg meir problem med. Personane i desse er henta både frå det gamle testamentet og frå diverse mytologiar, og eg veit ikkje korleis eg skal tolke dei. Eller skal dei ikkje tolkast? Er det ein slags allegoriar-eller ikkje? Eg trur at skal ein gi seg i kast med denne boka, må ein velje papirutgåva-det skulle i alle fall eg ha gjort. Det er Obama som har forteljestemma i boka, og derfor forvirrar det meg litt at det er ei dame som les. Eg måtte nesten le forresten når ho las ordet bakkanal som bak-kanal.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar