Dagbok 2018: 21. november

Klokka er 18.00. Eg var nettopp ute og såg på gradestokken, og den var ikkje langt under 0, det var kaldare tidlegare i dag. 
I dag har eg gjort lite og ingen ting til nytte. Prøvde å få gjort diverse "kontorarbeid" på data, men det sjølvslutta då ID-brikka slutta å virke. Men eg er no bra heldig, for det gjekk ikkje lang tid før ein hyggeleg mann ringde frå banken og gjorde meg merksam på at eg ikkje hadde fylt ut BONUS-feltet på forsikringspapira. Eg sa som sant er at eg har ikkje køyrt bil i mitt eige namn, men så viser det seg at eg har "arva" Nils sin bonus. Då blir forsikringa billegare. Mens eg likevel hadde "banken" på tråden, fekk eg bestilt meg ny ID-brikke. Den skal eg innom banken og hente i morgon når eg skal på styremøte. Då går eg nedover, for i dag har det ikkje blitt mykje mosjon!
Eg har kun gått frå nr. 7 til nr.5  Vi var fire nabodamer som kosa oss med kaffi og god mat hos Marit. Ja, vi strikka litt også, slik som skikkelege kjerringar skal gjere når dei sit i lag og pratar. Hugsar at svigermor mi meinte at ein måtte "ha noko på hendene" når ein sat i ro. Trur ikkje samme regelen galdt for menn?
Då eg kom heim att konsentrerte eg meg om å få opp temperaturen. Varmepumpa stod sjølvsagt på, men her trengst det skikkeleg vedfyring i tillegg. Det vart veldig råkaldt no nokre dagar, og sola hadde vi berre nokre få minutt i dag. Vi trøsta kvarandre med at om ein månad begynner dagane å bli lengre igjen. Og takk for det. No er det mørkt når ein står opp og mørkt tidleg på ettermiddagen.
Det er så mykje som skjer denne tida. I morgon skal Amanda og dei andre på musikklinja synge i Voldakyrkja. Då er det planen at eg skal få vere med-å høyre på altså. Desse førjulskonsertane er fine og stemningsfulle. I min barndom var det jul og juletrefestar til langt ut i januar. No begynner jula tidleg, men så er den liksom slutt til nyttår. Skikkane endrer seg.
Eg sette på kaffien, så no skal eg ha meg ein kopp før dagsnytt og andre TV-program tek over. Men eg har strikketøy.