Eit skår i gleda er det sjølvsagt at Nils ikkje er i form, han er framleis slapp og har dårleg appetitt. I går tok han tablettar for å kvikke seg opp, det har han ikkje gjort i dag. Han fekk som vanleg medisin og mat på senga, og eg nytta høvet til å vaske bad og kjøkken mens han låg frampå.
Når ein er heimesjukepleiar får ein ikkje gjort all verda, det viktigaste er å stelle godt med pasienten. Men når det er så fint vêr må ein jobbe litt ute også. I dag fekk eg saga opp til ved diverse greiner som eg har saga av før. Må rydde opp etter kvart så det ikkje blir for stort tiltak. Eg sagar alt med hand, med ei vanleg bordsag; motorsaga er eg litt redd for å bruke.
Det var fleire som gjerne ville besøke Nils i dag, men han sa greitt ifrå om at han var for slapp til å ha visittar. Eg har trua i fleire dagar med at eg skal lage fårikål, men eg vil no helst at han skal klare å ete det. I dag fekk eg klarsignal og kokte retten. Vi vart etter kvart samde om at vi ikkje skulle ete den før etter at HBO hadde vore her. Så retten fekk koke både lenge og vel.
Sist vinter var eg mykje heime åleine, så det var så vidt at mandelpotetene frå Skjåk vart oppetne. Ja, dei siste fekk nokså lange ålar etter kvart. Då fann eg ut at eg skulle grave ned ei av dei, for moro skuld, nedst i bringebæråkeren, for der var det plass. Eg stakk poteta i jorda og heiv over ein spade med kompostjord. Eg har vitsa litt om "potetåkeren" min i løpet av sommaren og følgt med på om potetgraset visna.
I dag fann eg ut at eg ville sjekke korleis det stod til under jorda. Forventninga var ikkje stor. Eg drog opp graset, og der hang det på nokre små poteter om lag som erter, men nede i jorda såg eg noko. Eg grov med hendene (med hanskar på) og trudde nesten ikkje det eg såg. Store fine poteter i mengdevis. Vi kokte av dei attåt fårikålen, og dei var heilt nydelige. Dette var min debut som potetbonde.
Nils skal ha nytt smerteplaster i kveld -men vi hadde ikkje i hus. I heile dag har eg planlagt tur på apoteket, og utsette det i det lengste, først skulle vi ete middag og så kom "Kakekrigen", og plutselig var klokka nesten halv sju. Apoteket stenger klokka 7. Hadde tenkt å be Marit svippe meg ned om det blei krise, men ho var ikkje heime.
Eg fekk på med klede og sko i full fart og sprang og gjekk - og i løpet av eit kvarter var eg på Amfi; eg fekk det eg skulle på apoteket og gjekk heim att i litt rolegare tempo. Då eg var heime att hadde eg vore vekke i 50 minutt. Dermed fekk eg både frisk luft og trim etter ein noko overdådig middag.
Litt dramatikk hadde vi også i dag. Brått vart det full brannalarm, og for oss som har forsterkarar og to skjermar etc. blei det litt av eit lurveleven. Sjølvsagt var det ingen brann verken her eller der, men om det skulle bli, så blir vi i alle fall varsla.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar