Maud har Alzheimers sykdom. Hun fortsetter å kjøpe ferskener selv om skapet er fullt. Hun glemmer hvor hun bor, og at Helen er datteren hennes. For å huske skriver hun lapper til seg selv. På en av lappene står det at Elizabeth er borte. Maud er fast bestemt på å finne ut hva som har skjedd med venninnen, og hva det har å gjøre med den uoppklarte forsvinningen til hennes søster Sukey, mange år tilbake, like etter krigen.
..............................................................................
No fekk eg endeleg lese ferdig denne boka, sidan eg vart heime åleine ei stund. Men eg ser ikkje bort frå at eg må lese slutten om att. Veit ikkje om eg forstod alt, eller kanskje skulle slutten vere litt diffus.
Dette er ei bok heilt utom det vanlege. Det er den 82 år gamle dama som har fortellestemma i boka. Ho hugsar ikkje frå klokka 12 til middag, men det som hende for lenge sidan har ho klåre minne om. Boka er utruleg rørande og morsom på ein måte, den er slik at den kallar på latter og tårer på ein og same gong. (For meg er det noko sviktande i logikken, men det bryr eg meg ikkje om.)No veit eg ikkje korleis det er å ha Altzheimer, men skildringa av forrvirringa som den gamle dama opplever er heilt fantastisk. Boka blir framifrå lesen av Kirsti Grundvig.
Anbefalt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar