Dette er den fjerde boka om barndomskameratane frå blokka på Bøler. Eg har berre lese berre den første av dei, Skyskraperengler.
Tove Nilsen skriv enkelt og godt om dei nære ting. Dei fleste av oss vil vel kjenne oss att i delar av historia, sjølv om dette er 60-talet i ein av drabantbyane i Oslo, og ikkje verken Ørsta eller Eid. Eg ser for meg dei store boligblokkene, som sett utanfrå ser ut som upersonlige "kasser", men er fylt med familiar, der litt av kvart skjer bak attletne dører. I boka får vi innblikk i noko av det som går for seg i dei ulike familiane i blokka, og vi får også møte eit par representantar frå "Beste vestkant". Barndomsvenene er no blitt ungdommar, og taklar livet på ulike måtar.Boka har ein forteljar i førsteperson som heiter Tove, men eg veit ikkje om boka er sjølvbiografisk.Meir treng eg vel ikkje å seie om innhaldet i boka?
Eg synest boka er lettlesen, men ikkje banal. Forfattaren skriv godt, og historiene er truverdige. Eg plar seie at eg ikkje har så mykje til overs for kvardagsrealisme, men denne boka likte eg likevel godt.
Forfattaren plar ofte lese bøkene sine sjølv, men her er det Ingrid Vollan som les. Og ho les godt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar