Bok nr.35: Innsirkling

Denne boka er skriven på tilnærma normalisert nynorsk.Handlinga er i hovudsak lagd til Namsos i Nord-Trøndelag og så har dei fått tre austlendingar,Lasse Kolsrud, Jan Grønli og Ane Dahl Torp til å lese dei tre forteljarstemmene i boka!Då blir det noko som skurrar i mine øyre.Alle tre les godt, det skal dei ha, men for meg blir det verken nynorsk eller trøndsk.
Boka er original i oppbygginga, i og med at den er dels skriven i brevform,som etter kvart går over i indre monolog.Dette kan bli litt forvirrande, særleg i begynnelsen.Men alt dette har med lydbokutgåva å gjere, så denne boka er ei av dei ein helst bør lese på papir!
Handlinga i boka er kort fortalt at David har mist hukommelsen, og dei som kjenner han blir bedne om å skrive brev til at for å gi han fortida tilbake. Det er tre av dei som kjenner han best som skriv. Men kven var/er David? Vi får i grunnen tre ulike skildringar av personen;alle har sitt bilde av han, og eg er ikkje stort klokare etter å ha lese boka.Det er heller ikkje meininga, trur eg. Men dei vi blir kjende med er dei tre brevskrivarane. Når dei skal skrive om David,begynner dei å reflektere over sitt eige liv og grip tak i det-dei får på ein måte eit spark bak, så dei gjer noko for å endre på det dei ikkje er nøgde med.Dette er noko av det boka handlar om, men her er mykje meir, og teksten er på ein måte veldig open, slik at ein "diktar" sine eigne tankar inn.
Forfattaren har ein skriveteknikk der han får sagt alt minst to gonger, ikkje så "gale" som hos Jon Fosse, men noko av samme teknikken. Dessutan brukar han eit uttrykk veldig ofte, nemlig "let som"-dette også med fullt overlegg, sjølvsagt! Alle går rundt og let som. Ingen viser tydelig kven dei er.
Den av personane eg har mest sans for er Silje, og Ane Dahl Torp er faktisk den som les best også!
Eg kunne ha skrive mykje meir om denne boka, men det er best de les den sjølve. Ho er vel verd å lese.
Eit godt råd: Forstørr og les omtalen på bokomslaget!