Det høyrest kanskje litt rart ut, men eg likar å gå her og tusle med meg sjølv. Eg har lese i ei bok, sett tv etc. Det einaste eg ikkje kan gjere er å strikke-men då kan eg lese i staden, lesing er det eg minst styrer med til vanleg.
Eg sat og såg på dei to danske brørne som lagar mat på TV. Eg såg at dei hadde føre seg nokre fiskehovud og då kom eg på ei historie frå gamle dagar, då eg budde i Trovågen.
Nils og eg hadde vore ute og fiska, dvs, han drog opp liner og eg såg på- Han fekk masse store fine brosmer, og Agnes som eg budde med då, fekk nokre og sa at no ville ho lage KAMS. Eg hadde ikkje peiling på kva det var, men ho laga ein deig som ho fylte inn i hovuda til brosmene og kokte. Då det var ferdig skulle alle smake på kamsen-men ikkje eg. "Skal ikkje eg få?" spurde eg, "Likar du kams då?" - "Det veit eg ikkje for eg har aldri smakt det". Ikkje for på skryte, men eg likar stort sett all mat når den er rett tillaga og eg likte kamsen.
Seinare , då eg gjekk på lærarskulen i Volda kjøpte eg "torsk og kams" på Kafeteria. Men den kamsen var ikkje noko å skryte av . Og eg hadde aldri før ete kams til torsk. Eg budde i Nordfjord det meste av min ungdom, eit år i Sogn og eit i Sunnfjord, men lengst har eg budd her i Ørsta. Eg har smakt frammande matrettar over alt, det meste har vore godt.
Eg tok fram den fine kokeboka mi som eg fekk til 60-årsdagen av "tanteungane" på Eid. I denne boka er det oppskrift på matrettar frå heile Sogn og Fjordane.
No lagar eg ikkje så mykje spennande mat, men eg kan no lese i boka og sjå om der er noko eg kan lage. Og så kan eg no kose meg med bilda.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar