Bok nr. 51- 2014: Kalak

Kim vokser opp i ei norsk vestlandsbygd i en familie som er med i Jehovas vitner. Da Kim er fem år støtes faren hans ut av menigheten og flytter til København. Som 17-åring bestemmer Kim seg for at han har fått nok av menighetens trangsyn, og følger etter faren til København. Faren er imidlertid ikke den helten Kim har sett for seg, og allerede etter noen få dager begynner han å misbruke sønnen seksuelt. Kim utdanner seg etter hvert til sjukepleier, og for å komme vekk fra skammen reiser han til Grønland. Her møter han det moderne Grønland som er preget av tilfeldig sex, vold og dop, og etter hver blir Kim en ekte grønlender, en kalak. Dette er forfatterens første roman.
..........................................................................................................
No har eg lese ferdig boka, den første i Kim Leine sitt forfattarskap. For dei som enno ikkje har lese noko av denne forfattaren, vil eg anbefale at dei les denne boka først. Hovudpersonane i seinare bøker har mykje til felles med Kim sjølv, noko han ikkje legg skjul på.
Denne boka er så inn til beinmargen ærlig og utleverande at det er vondt å lese, på samme tid som ein får ein djup sympati for denne mannen som aldri blir ferdig med dei vonde hendingane frå barne-og ungdomstida.Som ikkje greier å sette grenser for seg sjølv verken når det gjeld alkohol, tablettar eller kvinner.
Kim Leine er ein fortellar, han fortel om det som hender, utan å kommentere så mykje, han overlet til lesaren å sjå samanhengane.
Det er nesten slitsomt å lese boka, for det går fort i svingane, den eine dramatiske hendinga avløyser den andre, og teksten driv deg berre vidare utan stopp.Det er nesten slik at eg føler eg burde lese den om att, slik eg gjorde med "Profetene i Evighetsfjorden".
Andre boka til Leine heiter "Tunu", den tredje "Valdemarsdag" og den fjerde, som han har fått mange prisar for, er altså "Profetene....." No kjem han snart med ei ny bok, som eg sjølvsagt skal lese.
I intervjuet som eg såg på TV, sa han at han verken stussa eller grubla mens han skreiv, orda berre kom til han. Han er ingen A4-mann (om slike finst) verken som forfattar eller privat.