Nok en intenst spennende krim fra Frode Granhus!
Under en stormnatt i Reine i Lofoten løsner en diger steinblokk og pløyer en
dyp renne i fjellet. Raset avdekker det som ved første øyekast ser ut som
små bein og knokler. En forbrent skikkelse ligger på pleiehjemmet i bygda.
Ilden har fratatt ham synet, taleevnen og størstedelen av bevegelsesevnen.
Smertene er konstante, men han lever. Uheldigvis er han ikke i stand til å
fortelle noen at smertene tiltar, at en ukjent fiende sørger for at han får det
enda litt verre, dag for dag. At faren er størst nettopp her, hvor han burde
være tryggest.
Med sin særegne evne til å skape uhygge, har Frode Granhus nok en gang
Med sin særegne evne til å skape uhygge, har Frode Granhus nok en gang
skapt en krim det er umulig å legge fra seg.
...................................................
Eg har sagt det før, og seier det igjen: Eg er lei av krim!
Eg synest ikkje lenger det er det minste interessant å lese om meir og mindre groteske mord. Når eg likevel les krim, er det mest fordi det ofte er det einaste eg finn på lydbok. Og fordi mange krimbøker inneheld bakgrunnsstoff som kan vere verd å lese.
No har eg lese mi første bok av Frode Granhus. Hendinga er lagt til Reine, der vi ein gong stoppa eit par timar ein glovarm sommardag- ergo ser eg staden for meg, denne vesle plassen i Lofoten som er kåra til Norges vakraste. Vi får høyre om ein ferjetur i boka i storm og ruskevêr. Den gongen vi reiste med ferja frå Bodø til Moskenes, var det sommar og sol, og så stille som de KAN vere på den turen (Hadde det vore vind, hadde vi køyrt landevegen.
Eg synest det er flotte naturskildringar i boka, skildringar av storm og uvêr ikkje minst. Språket er så frodig og fullt av nye ord og seiemåtar som berre ein nordlending kan få til,og det fryder meg, til tross for at kraftuttrykka heller ikkje uteblir. Ein som sjølv er nordlending, Nils Johnsen, les lydbokversjonen, noko som gjer det heile nokså truverdig, sjølv om historia eigentlig ikkje heng så godt på greip.No skal eg begynne på ei ny bok i serien, mens eg likevel er inne i miljøet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar