Vermelding 20.august 2010

Klokka er no 14.30 og temperaturen er litt skiftane -i takt med veret. Temperaturen var for ei lita stund sidan nede i + 20 graderC, då hadde det nettopp vore ei bitte lita regnbyge. No held sola på å kike fram att, så då blir det nok snart varmare.
Dei fleste har vel etter kvart oppdaga at overskrifta på dei daglege epistlane mine like godt kunne vore DAGBOK for det er jo eigentleg det det er.Vurderer å endre ved nyttår.
I dag har det vore ein  spesiell føremiddag. For ei veke sidan døydde ein tidlegare kollega svært brått av hjerteinfakt, han var berre eitt år eldre enn eg, og vi hadde jobba i lag i over 20 år. Her kallar eg han berre H.
I dag var det gravferd i Ørsta frikyrkje, og det vart ei spesiell og fin oppleving, trass alt. Mange tidlegare kollegaer, dei fleste pensjonistar, møtte fram, så kyrkja var nær på fullsett.
H hadde fire søner, men berre ein av dei var gift, og ingen av dei har barn. H var den yngste av seks søsken, og den første som gikk bort.
Ein av sønene til H er buddhistmunk og kom i munkekleda sine. Det var han som opna seremonien med minneord om far sin.Han og faren hadde hatt mange samtalar, særlig om religion, sidan situasjonen var slik han var, og sonen fortalde at dei også hadde snakka om kva gravferd faren ønskte når den tida kom.
H var ein mann med mange gode eigenskapar, blant anna hadde han eit lyst og godt humør, derfor ville han ikkje at gravferda skulle vere trist og sorgfylt, men at ein skulle minnest han med glede. Han ville også bli kremert,og oska skulle spreiast.Men han ønskte likevel ei kristen gravferd, sidan kristendommen var hans fundament. Munken fortalde om livet til faren på ein fin måte, og det vart vist bilde på kyrkjeveggen etter kvart som han snakka.
Seinare tok presten over med skriftlesing og tale etter det vanlige ritualet. Då dei bar ut kista vart ein dansk versjon av De nære ting spela på anlegget.
Når eg skriv så mykje om dette, er det fordi eg synest det er fint at alle kan få ha ei slik gravferd som dei sjølve og dei pårørande ønskjer. No er det ikkje alle som er like opptekne av si eiga gravferd, men har ein spesielle ønskjer, kan det vere greitt å seie ifrå i tide.