At eg les mange lydbøker er vel ingen løyndom, og somme gonger går det fort i svingane.Eg bestemmer meg for at denne boka skal vare, men så blir eg fanga.
Denne boka er heilt motsett av denne førre boka eg las. Den var full av action frå først til sist, mens denne er, som forfattaren sjølv seier, kontemplativ.
Mange av dykk har sikkert lese Bienes hemmelige liv av Sue Monk Kidd.Viss ikkje, så les den!
Granateplene er skriven av Sue og dottera hennar, Ann. Dei skriv kvar sine kapittel der dei fortel om livet sitt, kjenslene sine osb. Det startar med at dei reiser til Hellas i lag, då dei begge står ved ein slags milepel i livet. Sue fyller 50 år og Ann er i ferd med å forlate barndomsheimen sin for godt.
Denne boka er så mangfoldig at eg kan ikkje gi meg til å fortelje så mykje.Eg vil påstå at det er ei svært feminin bok, den handlar om kvinnerolla i vid forstand.Her er også rom for mykje tolkning, så det er inga lettvint bok.Eigentleg burde ein lese den på papir og bruke tid til å tenkje innimellom. Boka er nydelig, men for meg blir den litt "søtlanden" innimellom.Det kan også til ei viss grad skuldast opplesaren.
Det er samme pesonen som les både mora og dottera sine kapittel, og ho les godt. Men eg ville likt betre at ei litt eldre stemme hadde lese mora si rolle.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar