Men lestane vart ferdige, og eg høyrde lydbok i staden for å rippe.
Då var eg svolten og i dag blei det suppe frå frysaren til middag.
Då eg såg kor fintvêret var gjekk eg ut og hadde utover gjødselen som har lege på vent lenge. Eg gjødsla plenen rundt huset og opp mot vegen, men eg må nok skaffe meg litt meir , for skråninga treng også gjødsel, i høgste grad. Eg luka litt ugras og rydda litt her og der når eg likevel var ute. Eg blei litt redd då det skein slik opp etter at eg hadde gjødsl, men det kjem no visst regn på mandag ,om ikkje før.
Eg kan gå rundt huset å stulle, men veit ikkje om kneet held til ein liten tur. Kanskje eg skal prøve?
Eg har ikkje sett eit menneske i heile dag og ikkje snakka med ei sjel. Men eg har mange bøker eg kan lese og kanskje blir det noko kjekt på TV i løpet av kvelden. Eg kjeder meg aldri.
Trur eg skal ta og gå ein liten tur med fotoapparatet.
Det vart ein liten tur, og no kan de få vere med. Eg gjekk beint innover og kom meg på toppen av Storebakken relativt kvikt. Det beste for kneet er å gå oppover. Det er faktisk ganske lenge sidan eg var der oppe, trur ikkje eg har vore opp sidan i fjor sommar. Eg har gått mykje siste året, men ikkje den vegen.
Heilt på toppen var der eit hus til sals.
Det skal byggast eit 500 meter langt fonnvern ovafor bebyggelsen. Dei let det stå att litt lauvskog nedst, men alle granene ovafor vert felt. Det tømmeret som ingen vil ha + kvist og kvas vert mele opp i store flisekutterar. Det er gjerde langs grova ("elva") heilt til toppen av bakken.
Utsikta er fin her oppe på toppen.
Her kan de sjå litt av det lange gjerdet, og oppe i skogen ligg tømmeret.
Frå øvste brua har dei laga veg opp i skogen. Det var her vi gjekk opp i "klasserommet" til Vikemarka. Eg var der i fjor, og då fann eg ei lita solbærbuske med nydelege bær på. Hadde tenkt meg opp i år og hente buska, grave den opp med rot. Men kvar er den no? Eg tippar den er bak tømmeret på bildet under, viss den framleis lever.
Eg måtte ta den slakkaste vegen heim. Då eg gjekk inn Starevegen kom eg til å tenkje på alle seine kveldar eg kom i full fart heim denne vegen i vinter. På is og snø, i stjerneklare kveldar, i regn, snø og sludd. Men då hadde eg ikkje vondt i kneet. Og takk og pris for det.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar