Dagbok 2018: 2.januar

Dette bildet heng på veggen i vindfanget heime hos oss, så eg ser det ofte, og les teksten. Øystein vann ein gong ein konkurranse om beste ferjedikt med dette. Astrid Eidset Rygg har illustrert det.

Eg har blitt veldig glad i dette tankevekkande diktet.(Dessverre er det vanskeleg å ta gode bilde med blitz på glas.)

Klokka er 22.00,utetemperaturen 1-2 minusgrader. Det er lettskya og måneskin av og til.
Vegane som i går var sørpete og våte har frose til utan at det gjorde saka betr. Bilvegane er vel OK, men eg som held meg til fortau og gangvegar har i alle fall god bruk for broddar -  men då gå det bra.
I dag har eg ikkje lagt to pinnar i kors her heime. Var seint oppe, men så må eg atter ein gong klage på at eg sov dårleg sist natt.
Det første eg gjorde etter frokost i dag var å ringe legesenteret og bestille resept på sovepillar, tok den siste i går kveld. Eg skalle få hente tablettane i løpet av dagen.
Sat og strikka litt og høyrde lydbok til Ingeborg kom klokka 12.00. Ho hadde køyrt Eirik på bussen. Han skulle ta buss til Moa og sitte på med kameratar tilbake til Melhus. I morgon reiser Ingeborg med fly til Oslo. Ho og eg vart sittande og prate og drikke kaffi, til det var tid for meg å vandre. Eg sat på med henne ned til Amfi, der eg skulle hente medisinen min før eg gjekk opp til Nils.
Eg insisterte på å GÅ, for i dag vakna eg med verk i heile kroppen, mest i kneet og hofta. Det er i fuktig vêr eg har tendens til å verke, det er vel ein slags gikt, det hjelper faktisk litt å gå.
Ingeborg og Eirik hadde besøkt Nils og sagt "hadet" før dei reiste. Torbjørn hadde også vore på besøk. Nils set veldig pris på at folk er innom og fortel han eitt og anna nytt. 
Men då eg kom var han ikkje i form. Han hadde hatt problem med magen og var heilt utkjørt. Dessutan hadde han gikt i ei arm. Men han åt opp all middagsmaten sin før han tok middagsluren. Eg sovna i stolen.
Han kom seg litt etter kvart, og armen slutta å verke. (Desse smertene har han hatt mange gonger før). Men han begynte å snakke om tannpuss litt tidlegare enn vanleg, så eg forstod at han tykte eg kunne gå. Men eg snakka med sjukepleiaren og sa at han måtte få meir smertestillande viss han verkte, sjølv er han  litt sein med å forlange slikt.
Eg takka nei til middag i dag, og også til kveldsmat, men ho som var på vakt då insisterte :  "Du må spise, for du er her så lenge". Ho var utlending , spinkel og lita, om lag halvparten så brei som eg. For å glede henne åt eg to små halve brødskiver.
Einar er vel framme i Alta og driv og installerer PC-en sin, så etter kvart får vi vel både tekst og bilde frå det høge nord.
Ingeborg ville høyre med Svein om han kan sende henne adressa til bestemor sin barndomsheim i Oslo. Ho tenkte på å gå på besøk!