Dagbok 2016: 7.desember

Klokka er no 20.00. Temperaturen ute er + 8 grader, og regnet og mildvêret er kome tilbake. Litke greitt for meg, så er det i alle fall ikkje glatt på vegane.
I dag sov vi lenge begge to, men vi kom oss no opp såpass tidleg at vi var klar for avgang klokka 11.00 begge to. Nils skulle køyre med kamerat Kjell til Åse, eg skulle vere med Marit nedover, og dekke bord på Kulturhuset. Ja, Marit skulle til tannlegen.
Eli køyrde meg heim att etter at vi hadde dekka, og eg fekk ei lita stund til avslapping, før Nils kom heim att i 15-tida. Han var heilt gåen etter turen, og slapp etter strålinga. Det hadde dei sagt at han kom til å bli. Han var ikkje i form på førehand heller-det har vore ei uroleg veke.
Men han insisterte på å køyre meg ned på Kulturhuset, før han for heim og slappa av. Han slapp å hente meg, for Eli køyrde meg heim.
Møtet gjekk greitt, og var om lag som forventa. Det er nesten alltid færre som møter opp på julemøtet enn på andre møte, truleg fordi det er så mykje som skjer i desse førjulstider.
Og alle spør etter Nils. Det kan bli i meste laget for meg, men eg veit at dei spør av oppriktig interesse omsorg.
Det er så som så med matstellet her i huset for tida, men i dag fekk i alle fall eg eit godt måltid. Trudde ikkje eg skulle greie å ete opp alt, men det gjorde eg.
Vi har det triveleg i lag vi i Pensjonistlaget; no har eg vore med i styret i snart seks år, og stiller til gjenval. Eg vil anbefale  andre pensjonistar å melde seg inn i lag og organisasjonar mens dei enno er oppegåande, det er alltid godt å ha eit nettverk rundt seg når livet buttar litt imot, spesielt, men elles også. Vent ikkje at du føler deg heime første tida, men det går seg til. Vart litt skræmd av heimesjuepleiaren som fortalde at det er så mange einsame gamle med sosial angst som ikkje kjem seg ut blant folk. Det gjeld å vere føre var.
Det var dagens utfordring til alle over 50-60-70 år.
No har Nils sovna, men han vaknar nok snart igjen, men han fekk eit par Paracet såpass han skulle kvikne til og få i seg litt mat. Det går mest på energidrikkar, og i morgon må eg på apoteket igjen og hente noko som heiter "shots" som er enda meir konsentrert næring. Då får han i seg meir næring utan å få samme kjensla av å vere stappmett.
Ja, eg har i grunnen nok å styre meg når eg skal vere både husmor og sjukepleiar etc., men håper han skal komme seg til att snart. Han var jo på god veg før han fekk vaksinen.

Vi får stadig nye blomsterhelsingar i heimen. Den øvst oppe kom frå styret i Ørsta SV, den nedste frå ei av veninnene mine.