torsdag, juli 03, 2014

Bok nr.43 -2014: Sannheten om Harry Quebert-saken.



Sannheten om Harry Quebert-saken

«Joël Dicker er en sann mester i oppbygging av plot.»
Fartein Horgar, Adresseavisen

Hvem drepte Nola Kellergan? Hva skjedde i New Hampshire sommeren 1975?
Og hvordan skriver man egentlig et mesterverk?

Den unge stjerneforfatteren Marcus Goldman drar på besøk til sin gamle venn og mentor, forfatteren Harry Quebert, for å få hjelp med en plagsom skrivesperre.
Kort tid senere finner politiet liket av en ung jente nedgravd i hagen til Harry, og han pågripes for mord. Marcus er overbevist om sin venns uskyld.
Han starter sin egen etterforskning, og begynner å skrive en bok om saken. Gradvis avdekkes et komplisert nett av hemmeligheter, og mange uventede og nervepirrende hendelser inntreffer før den dramatiske sannheten til slutt kommer for en dag.
.................................................................................
Denne lydboka er på 17 CD-plater. Det betyr at det er ei tjukk bok, og  då eg såg papirutgåva på biblio i går, såg eg at det var litt av ein murstein. Men boka høver godt å lese som lydbok, sidan persongalleriet er såpass begrensa.
Då eg hadde lese fire plater tykte eg det begynte å bli litt langdrygt, men det var ingen problem å lese dei 13 siste. Mykje fotball på TV og dårlig form har gjort at eg har lese ganske mykje i det siste.
Boka er nokså spesiell, men veldig godt skriven, på nettet ser eg at den har fått både terningkast 5 og 6.Det korte samandraget eg har saksa frå nettet, er i grunnen det boka handlar om: eit brotsverk som skal oppklarast, og bøker som blir skrivne. Opplesaren gjer ein god jobb. Eg likar gamle menn som les sakte og tydelig. Anbefalt.

Eit par sitat:
"Hvordan vet man at en bok er ferdig?"- "Bøker er som livet, helt ferdig blir den aldri."


"En god bok er en bok man synest det er synd å ha lest ferdig."

Ingen kommentarer:

Dagbok 2024: 21.desember

 Klokka er no 17.55, temperaturen ute er +5 graderC ogdet regnar, og PC-en spår om enda meir regn, greitt nok for meg, regnet slepp vi å mok...