Scena i denne romanen er Filmfestivalen i Cannes, vår tids Vanity Fair- i følge forteljaren/forfattaren. Hit kjem filmregissørar, og unge jenter på jakt etter ein sjanse til å gjere karriere i filmbransjen. Hit kjem også moteskaparar og modellar-alle på jakt etter suksess og pengar.Og mange er innstilt på å gå langt for å nå måla sine.Politiet er også til stades. Inn på scena kjem så ein "seriemordar" som har ein plan om å ramme eks-kona si ved å drepe andre. Han ser på seg sjølv som eit Guds sendebod, ein hemnande engel.
Dette kunne ha blitt ein fantastisk roman om forfattaren hadde lukkast. Det gjer han altså IKKJE. Han kan ikkje la vere å kommentere alt som skjer; forklare, moralisere og belære lesaren så mykje at ein får lyst å hyle. Absolutt ikkje ein einaste tanke får ein sjanse til å tenkje sjølv. Boka blir berre eit einaste stort ord-gyteri der forfattaren etter beste evne prøve å påtvinge oss sine synspunkt.Om alt mulig mellom himmel og jord! Innimellom fenger handlinga, men så stoppar han opp og begynner å legge ut om eit eller anna, til dømes korleis ein kvitvaskar pengar.....
Paolo Cohelho vart geniforklart då ei av første bøkene hans, Alkymisten, kom ut.Seinare har han sola seg i glansen av den boka, trur eg, for no har eg lese fleire av bøkene hans og har fått nok. Meir enn nok.Exit PC.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar