Dagbok 2017: 8.desember

Klokka er ca. 18.30, men eg føler det er mykje seinare. Vakna tidleg i dag, det er vel derfor.
Ute blæs det og regnet har gått over i sludd. "Kaldt og mørkt og lite sol, såleis er det fram mot jol..."heiter det i ein gammal julesong som blir brukt her i Ørsta.
I dag hadde vi avtale med Solfrid om at ho skulle komme klokka 9 og ta nye blodprøver før Nils fekk mat og medisin. Eg sette vekkinga på 8,  vakna klokka 6, men låg og las ei stund.
Solfrid tok blodprøve og målte tempen, litt feber hadde han. Blodprøva viste at CAP(infeksjonsverdien) hadde stige frå 39 i går, til 68 i dag. Dette er ikkje høgt, men medisinen lurer oss litt.
Seinare kom ein annan sjukepleiar og ville ha urinprøve, der fann dei ikkje noko skummelt. Men Solfrid meinte at han skulle leggast inn på sjukeheimen, og ho fekk ordna det slik. Dei hadde eit rom som blei ledig i løpet av dagen, men først måtte det vaskast ned. Derfor vart det ikkje før i 16-17 tida.
Vi skulle få ambulanse-skyss. Men så ville fastlegen sjå litt på han, så vi måtte innom legesenteret, og dermed kom ambulansen klokka 14.30.
Nils låg heile føremiddagen, men eg fekk vaska bad og kjøkken, lagt i hop klede, dusja og kledd meg om før den tid. Og så var det å pakke med seg det vanlege. Dette siste året har eg pakka ryggsekken til Nils mange, mange gonger. Tok også med tablett-dosetten, slik at medisinen var klar. Det trur eg dei vart glade for, for eg fekk ein ny dosett slik at eg kan fylle opp for neste veke.
Ambulansemannen frå Hamar sjekka blodtrykk m.m. slik at det var klart då fastlegen kom ut i ambulansen for undersøking. Han fann ikkje noko å sette fingeren på.
På Ørstaheimen vart vi vel mottekne, rommet var ikkje heilt ferdig, så Nils måtte sitte i ein stol mens dei reidde opp senga. Han fekk rom nr.5-og det har han hatt før. Vi kjende oss att. Vi fekk etter kvart middag begge to, det var fiskegrateng, noko som vi har ete ganske mykje av begge to i seinare tid.
Linda, som er lege på Ørstaheimen, var ikkje gått heim for dagen, så ho kom og prata med oss. Ho tykte ikkje Nils var så dårleg at ho trong å sette i gang med behandling- ho ville sjå det an litt først.
Så diskuterte vi litt medisinen som han får. Og så måtte ho og Nils "prate fisk". No kan det høyrast ut som om Nils ikkje er så dårleg, men han er ikkje så bra heller. Det største problemet er foten, som er veldig vond når han skal prøve å stige på han. Det er vanskeleg å komme seg opp i senga og ut av senga. Vanskeleg å komme seg på badet og få vaska seg etc. Nils er sjuk på den måten at han har lite krefter og ikkje klarer så mykje. Eg er heller ingen Goliat, så eg har ikkje krefter nok til å løfte og støtte han slik eg gjerne ville. Eg trur det er det beste for oss begge at han får vere på Ørstaheimen og så får vi ta det etter kvart. Det er no ikkje så langt å gå dit på besøk heller. Vi kjenner mange av dei som jobbar der etter kvart, og mange ønska Nils velkommen igjen. Trur det blir kjekt med litt forandring for han også. Helst av alt ville eg hatt han heime, men eg synest ikkje det er heilt forsvarleg slik det var no. Elles vil eg berre rose alle som hjelper oss. Ein høyrer som regel berre om det som er gale, men der er massevis av folk i helsevesenet som gjer ein fantastisk jobb. Og takk for det.
Margrete kom innom Ørstaheimen og ho køyrde meg heim.