Mellom hovudhuset på godset og det vesle huset er det planta ein labyrint av ein hage. Berre få kjenner vegen gjennom labyrinten, og går ein inn utan å kjenne vegen, kan det vere veldig farlig. Kanhende finn ein aldri vegen ut.
For ein gongs skuld har eg lese ein reinspikka underhaldningsroman. Det var noko uvant å lese ei bok berre for handlinga sin del, utan å tolke teksten. I grunnen var det ganske avslappande og underhaldande, men eg gikk litt lei, for boka var altfor lang, heile 17 CD-ar. Og det blei så altfor mange ord, teksten kunne med fordel ha vore forkorta ein god del. Men dette er ein underhaldningsroman og gir seg ikkje ut for å vere noko anna heller, og i sin sjanger er ikkje boka så dum. Ein allvitande forteljar flyttar seg i tid og rom, og etter kvart blir heile historia rulla opp. Menneska som prøver å finne fram til sanninga går som i ein labyrint for å finne fram til sanninga. Dei går feil og må snu fleire gonger, men finn fram til slutt. Sånn cirka midt i boka var eg komen fram, sånn nokonlunde.
Boka er på mange måtar vakker og poetisk, sjølv om språket er i overkant romantisk for ein realist som meg. Det er noko visst gammaldags over teksten som minner om skikkelig gamle romanar, slike som eg las i barndommen og ungdommen.
Eg trur eg ville ha elska boka då eg var veldig ung, og eg vil ikkje fråråde nokon å lese den.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar